خلاصه ماشینی:
"٭ نمایش تعاملی، آن اصطلاحی نیست که برای برنامههای مجازی رایانهای به کار میبرند و در آنها کاربر رایانه بازیگری مجازی را کنترل میکند که با دیگر ساختههای رایانهای در تئاتری کاملا مجازی بازی میکند.
نمایش تعاملی، صورتی از نمایش ساختارشکنانه است که الگوی تئاتر محیطی را در از بین بردن فاصلة تماشاگر و بازیگر و حذف کامل تفاوت میان آنها را بر میگیرد.
چون تماشاگران بازیگر هم هستند، نیازی نیست که فضا را به صحنه یا محل برگزاری نمایش، محدود کنیم: نمایشهای تعاملی در جاهای مختلفی مثل غذاخوریها، تالارهای سخنرانی، سرسراهای هتلها و خانههای شخصی آفریده، اجرا، بازی میشود.
نمایش تعاملی هرگز قصد این کار را ندارد، اما امکان این را دارد که در خلق نوعی تئاتر ساختارشکن از بقیه موفقتر باشد.
حقیقت هر چه باشد، بد نیست که ساختارشکنها نمایش تعاملی را به دقت مورد توجه قرار بدهند، چون این نوع نمایش از نظر کار ناخودآگاه به خوبی از عهدة کاری که آنها نتوانستند با ترفند انجام دهند، برآمده است.
با در نظر گرفتن ضرورت زیر سؤال بردن یا متحول کردن اساس نمایش و در عین حال حفظ آن، نمایش تعاملی به چند شیوه عمل میکند که خیلی شبیه صورتی از نمایش ساختارشکن میشود: ٭ در صورتهای سنتی نمایش، تماشاگران و بازیگران از نظر فضا و کارکرد از هم جدا هستند.
بسیاری از کسانی که در نمایش تعاملی، شرکت میکنند به این دلیل است که آن را نوعی بازی اجتماعی میبینند، نه به این دلیل که شکل هیجانآوری از تئاتر است (که بحث در مورد آن بر عهدة نظریهپردازان و متخصصان است)."