خلاصه ماشینی:
"عدم تجانس میان قطعاتسازی و قطعاتآوازی آن است به طوری که منقدان موسیقی غیر از چند قطعهسازی،از جمله سوئیت سمفونیک کوتاه رستم و سهراب،ما بقی قطعات را فاقد جذابیت و بداعت تشخیص دادهاند به علاوه بیتوجهی سازنده اپرا به اولویت کلامی اپرا از نظر مخاطب ایرانی به دلیل ارزشهای ویژهای که فرهنگ ایرانی برای شاهنامه و مهمترین داستان تراژیک آن(رستم و سهراب)قائل است باعث سهلانگاری او در گزینش خوانندگان و گسترش عدم تجانس موسیقایی به عرصهء آوازی اثر شده است،به طوری که،غیر از خواننده نقش«شاه سمنگان»ما بقی خوانندگان از بیان بسیار بد همراه با لهجههای آزاردهنده برخوردارند،بیان و لهجههایی که نه تنها به خاطر دوری از مبنای زبانی(فارسی)متن بلکه به خاطر بیتوجهی به ارزشهای زبانی و موسیقایی شاهنامه مانع برقراری ارتباط و بهرهمندی مخاطب از لذت تماشای اجرا میشوند."