خلاصه ماشینی:
"دو نفر از برجستهترین صحنهآرایان و کارگردانان- دستکم در نمایش آلمان-زیبایی ضد روشنگری-ضد توضیحی را سرلوحهی کار خود قرار دادهاند:آخیمفیرو آکسل مانته.
تأثیر عدم اطمینان برشت نسبت به این توهم همگانی که جهان میتواند به تنهایی روی صحنه به نمایش درآید،بر دنیای نمایش،از آنچه که عموم تصور میکنند بسیار گستردهتر و طولانیتر بوده است.
دنیای یصری مانته نسبت به زیباییشناسی فیر،از نظر عناصر نقاشانه به واقعگرایی نزدیکتر است و فاقد نمودهای بنیادی و تصوریست و شباهت کارهای مانته به بیانگران نو (نئواکسپرسیونیستها)ی آلمان بیشتر پذیرفتنیست.
مانته به عنوان طراح صحنه کار خود را از هر سه شکل نمایش آغاز کرد: تئاتر،اپرا،و باله.
بهترین طراحیهای صحنه و کارگردانیهای مانته کارهایی هستند که در آنها سادگی داستانها و افسانهها،فشردگی و به هم پیوستگی کار بیانگران نو،و سردی موضوعهای تکبعدی کارهای لیستیزکی به هم پیوند خوردهاند."