خلاصه ماشینی:
"اگر بازیگر نتواند افکار خود را از این ترس و وحشت برهاند، نمیتواند تماشاگران را به نقش خودمشغول دارد/ و اما بازیگر به چه چیز ویژهای باید افکارش را تمرکز بدهد؟ پاسخ در این است که میباید افکار خود را برآنچه که منطق نمایش ایجاب میکند، معطوف دارد.
و به بازیگر دیگرم بگویم میخواهم افکارش را بهروی همبازیگر خود متمرکز کند تا اطمینان حاصل کند که او واقعا دارد به او گوش میدهد/ نتیجه این کار فایده بخش خواهد بود.
من پس از دورهایاز تمرین، میدانم که در تمدد اعصاب وداشتن احساس در خلق چیزهایی در صحنهمهارت پیدا کردهام/ اکنون شما چگونه میتوانید در آنلحظات مشکل در صحنه که معلوم میشوددر تجربه احساسی و نشان دادن ماجراینمایش موفق شدهاید، به خود میآیید؟راههای گونهگونی وجود دارد که میتوانیددر بیان احساس به روی صحنه کارآمدشوید.
عکسش چیست؟ برای اینکه ایناحساس در کار گرفته شود موثر نمیافتد/ درس و تعلیم در این باره آن است کههرگز نباید در پی نشان دادن احساس خودباشید، مگر آنکه در برانگیزاندن احساسخود در گذشته موفق بوده باشید."