خاطراتی و سخنانی از مردی خود ساخته ادب و هنر

"و این امتحانات دو ماه به دو ماه هم جنبه‌ تصاعدی داشت،بدینگونه امتحان دو ماه اول سال را می‌کردیم و نمره می‌دادیم در امتحان‌ دو ماه دوم تنها خوانده شده‌های آن دو ماه را امتحان نمی‌کردیم بلکه چهار ماهه را یکجا امتحان می‌کردیم،در دو ماهه سوم امتحان شش ماهه می‌کردیم،و در امتحانات نهائی بار دیگر همه را یک جا امتحان می‌کردیم،مثل این بود که دو ماهه آخر را داریم برای بار دوم‌ امتحان می‌کنیم و چون شاگردان ماهها قبل را مکرر امتحان داده بودند همیشه حاضر داشتند. با تمام این احوال در آخر سال نکات عجیبی پیش می‌آمد،مثلا شاگردی می‌آمد و مراجعه می‌کرد که من فقط یک نمره کسر دارم آن را بمن ارفاق کنید،می‌پرسیدم اگر این نمره را قبول کنیم دومی می‌آید و میخواهد دو نمره کسری او را هم ارفاق کنیم،پشت سر آن سه نمره کسری می‌آید،چون جلوترها را ارفاق کرده‌ایم همانطور دنباله پیدا میکند تا می‌رسد به آن‌که صفر گرفته است آیا بعقیده شما باید او را هم قبول کنم،آنوقت دوغ و دوشاب‌ یکی می‌شود و آبروی دانشکده فدای قبولی یک نمره کسری شما می‌شود."