خلاصه ماشینی:
"(15:5) او در دوران فترت رسولان به سوی اهل کتاب آمده (19:5) و از او خواسته میشود بر اساس کتابی که بر او نازل شده میان ایشان داوری کند(49،48،3ـ 42:5؛نک همچنین 105،65:4) و مبتنی بر این مفهوم است که قرآن میتواند بیشتر آنچه را که بنی اسرائیل دربارهاش اختلاف دارند،بر آنان آشکار سازد.
این موضوع در آیهٔ 14 سورهٔ انعام بیان میشود:«بگو:آیا غیر از خدا را ولی انتخاب کنم؟(خدایی) که آفرینندهٔ آسمانها و زمین است؛اوست که روزی میدهد و از کسی روزی نمیگیرد «بگو» من مأمورم که نخستین کسی باشم که اسلام آورده است(أسلم) و[به من فرمان داده شده که:] هرگز از مشرکان مباش (لا تکونن من المشرکین) مبارزه با شرکت که زیر بنای جنبش توحیدی پیغمبر (ص) است در آیات 162،163سورهٔ انعام نیز نمود می یابد « بگو نماز من[و سایر] عبادات من و زندگی و مرگ من برای خدا پروردگار جهانیان است که[او را شریکی نیست] و بر این کار دستور یافته ام و من نخستین مسلمانم » .
در آیهٔ 13 سورهٔ توبه نقشهٔ اخراج پیغمبر با شکستن سوگند از سوی کافران توأم میشود،دو گناهی که به راه انداختن جنگ با ایشان را توجه میکند تهدید به بیرون راندن در قصهای پیغمبران پیشین(13:14) از قبیل شعیب(88:7) و لوط (82:7؛167:26؛56:27) نیز تکرار میشود و این عمل بخش عمدهای از آزار و اذیتها است.
ظاهرا اصرار مداوم قرآن مبنی بر این که پیغمبر به خاطر رسالتش هیچ گونه چشم داشت پاداش یا دستمزد(اجر) ندارد(مثلا 57:25؛47:34؛86:38)،به همین بافت و زمینه تعلق دارد و معنایش این است که او کلام خدا را و نه کلام خودش را تحویل مردم میدهد اظهار نظر مستقیم دربارهٔ اصالت وحی او در آیات چندی تکرار میشود که تصریح میکنند پیغمبر «به حق» (بالحق؛قس."