خلاصه ماشینی:
سخن فصل مردمسالاری-لیبرال که چند قرنی است از آن به دموکراسی یاد میشود سابقهی تقریبی چهار صد سالهی نظری و عملی در جهان غرب دارد و در طول این مدت به تدریج تبدیل به گفتمان مسلط شده است؛بهطوری که همهی نظامهای سیاسی با ماهیت و سرشتهای متفاوت،مدعی دارا بودن مردمسالاری در ذات حاکمیت خود هستند و هیچکس مردمسالار نبودن را نمیپذیرد و جرأت عمل یا اظهار برخلاف آن را ندارد.
در این میان اصطلاح مردمسالاری دینی،که دستاورد نظری دین اسلام است و زمینهسازی نظری آن با پیروزی انقلاب اسلامی ایران فراهم شده است،از لحاظ نظری،تجربهی جدیدی را فراروی بشریت قرار داده است.
این تجربهی جدید،حاکمیت فردی و اجتماعی-سیاسی انسان را بر سرنوشت خود در چارچوب دین ترسیم کرده و با مهار زدن به نفسانیات اجتماعی و سیاسی انسانها،تلاش نموده از یک سو زمینهی شکوفایی استعدادهای انسانی را با هدف خداگونه شدن انسان فراهم آورد و از سوی دیگر با تخریب بسترهای مادیگری،زمینههای فساد و تباهی را در ابعاد مختلف زندگی انسانی به کلی نفی نماید.
انگارههای برآمده از این ایدهی جدید؛هنوز در مراحل اولیهی طرح، بررسی و پرورش قرار دارند و دانشمندان نگران سرنوشت بشریت،باید تمامی مساعی خود را برای شناختن و شناساندن بنیادهای نظری و بازتابهای عملی مردمسالاری دینی به جهان بکار برند.
بر همین مبنا،شمارهی قبل فصلنامه به منتخبی چند از مقالات همایش بینالمللی مردمسالاری دینی اختصاص یافت و این شماره نیز به تعداد دیگری از مقالات برگزیدهی آن همایش تعلق دارد.
امید آنکه نشر این مقالات زمینهای را برای هرچه بیشتر و بهتر مطالعه شدن و منقح شدن ایدهی مردمسالاری دینی در ایران و جهان فراهم سازد.