چکیده:
یکی از عوامل کارساز در روند اسلامی شدن دانشگاهها، اطلاعرسانی صحیح همراه با تهییج و تحریک انگیزههای پاک در
سه عنصر اساسی دانشگاهی است؛ یعنی «تبلیغ» اثرگذار و مبتنی بر واقعیات بر «دانشجو»، «استاد» و «مدیر»، اما بررسی ریشهای
مشکلات و موانع علمی و عملی اسلامی شدن دانشگاهها نیاز به کار تحقیقاتی آسیبشناسانه نیز دارد که نپرداختن به آن، نادیده
گرفتن واقعیات موجود است.
تشخیص درست علل و مشکلات، کمک بزرگی است برای رسیدن به درمان؛ یعنی ارائهی «راه حل» برای زدودن علل و
موانع اسلامی شدن دانشگاهها.
مقالهی حاضر تلاشی است برای بررسی سه موضوع «تبلیغ، آسیبشناسی، ارائهی راهحلهای بنیادین» در روند شناخت
راهکارهای اسلامی شدن دانشگاهها.
خلاصه ماشینی:
تا بتوانیم به یک جمعبندی فنی رسیده و نشان دهیم که اگر وضعیت فعلی ادامه پیدا کند، مشکلات آیندهاش چیست؟ یعنی صرفا وضعیت موجود را به لحاظ الان، موضوع مطالعه قرار ندهیم، بلکه قائل شویم که «دانشگاه» یک «نظام پرورشی» است و دارای یک «محتوا» و «نظام» و «شرایط» آموزشی خاصی است که در این صورت بایستی وضعیت آن را نسبت به انقلاب تعیین نماییم و معلوم کنیم که اگر دانشگاه به همین نحو حفظ شود، در آینده با حفظ شرایط، (همین شرایط) چه مشکلاتی را میتواند برای نظام داشته باشد؟ مرحلهی سوم این است که «راهحل» ارائه نماییم و معین کنیم که برای تغییر این دانشگاه چه کارهایی را بایستی انجام داد.
یعنی یک سلسله مناظرهی سازمانی را طرح بنماییم و یک برنامه هم داشته باشیم که معلوم گردد موضوعات مناظره چیست؟ یعنی اگرچه چیزی ثابت شود آنگاه امکان مرتب شدن سؤال دوم پیدا میشود؟ حالا اگر سؤال دوم هم پاسخ داده شد، چگونه میتوان به سؤال سوم پرداخت؟ میتوان از «آثار» عینی ملموس در مهندسی شروع نمود تا به «قواعد» برسید و از قواعد نیز به «مبانی برسید».
در این صورت است که میتوان بعد پرورشی و بعد فرهنگی و اجتماعی آن را میتوان معین کرد و لکن نبایستی انتظار داشت که در ابتدای کار بتوانم خیلی مبسوط و تحقیقاتی نظر بدهیم بلکه باید بتوانیم نمونههایی را برای ایجاد مناظره جمعآوری نماییم و بعد از اینکه مناظره ایجاد شد و اذهان عمومی متوجه این مطلب گردید و جامعه حاضر شد که برای تحقیق و آسیبشناسی تخصیصی بدهد در این صورت که «احساس دغدغه» میکند.