چکیده:
سازمان چریکهای فدایی خلق از جملة سازمانهایی بود که بر اساس تحلیل مارکسیستی خود، تحلیلی ویژه از انقلاب و رهبران انقلاب ارائه مینمود و به دلیل عدم توفیق در کسب قدرت، به نقد حاکمیت، نظام سیاسی، نهادها، شخصیتها، رفتارها و عملکرد سیاسی رهبران پس از پیروزی پرداخت.در این مقاله تلاش شده تا روند تغییر دیدگاهها و موضعگیریهای فداییان در قبال پدیده انقلاب به نسبت دور شدنشان از قدرت و ناامیدیشان از آن، نشان داده شود. فداییان برای رسیدن به مطلوب ایدئولوژیک خود از انتقاد جزء به جزء نهادهای انقلابی و شخصیتهای انقلابی و مذهبی شروع کرده و در نهایت کلیت نظام را مورد انتقاد قرار دادند. در نهایت روند موضعگیری آنها از انتقادهای سیاسی به مبارزه مسلحانه علیه نظام انقلابی انجامید.
خلاصه ماشینی:
"به این دلیل، سیاست خلع سلاح تودههای مردم، که بعد از انقلاب اجرا شد یکی از مواردی بود که مورد انتقاد شدید عناصر چپ بهویژه فداییان قرار گرفت و خلع سلاح که برای تثبیت حاکمیت انقلابی امری ضروری بود «مصالحه با امپریالیسم» تفسیر شد و مدعی شدند: همه رهبران بورژوازی و خرده بورژوازی مرفه چنان از تسلیح مردم و قیام مسلحانه به وحشت افتادند که نمایندگان خود را سراسیمه به کوی و برزن فرستاده که مردم را از حمله به پادگانها و مصادره سلاحها باز دارند.
آنان تاکتیکهای امتناعی بعضی از گروههای مارکسیستی را بر خلاف وظایف کمونیستهای پیگیر میدانستند و معتقد بودند که چنین نغمههایی معمولا از سوی جناح چپ جنبش کمونیستی مطرح میشود که چیزی بیش از «چپ روی کودکانه» نیست و در عین حال هشدار دادند که هدف از شرکت در انتخابات به منظور پیوند زدن پیشرو با توده است و باید در این راه با دیدگاه مبارزه پارلمانی برای رسیدن به دیکتاتوری پرولتاریا مبارزه کرد.
فداییان پس از محروم شدن از معرفی نامزد، خود را به سازمان مجاهدین خلق نزدیک کرده، بنا به سابقة انقلابی آن، از نامزد آنان (مسعود رجوی) حمایت کردند و هدف خود را از شرکت در انتخابات علیرغم محدودیتهای سیاسی حاکمیت انقلابی «تأکید بر بالا بردن آگاهی توده در مورد مسألة انتخابات و اشکال ضروری مبارزه علیه امپریالیست سرمایهداری وابسته و با تأکید بر ضرورت تأمین رهبری طبقه کارگر از طریق هدایت عملی مبارزه تودهها در انتخابات» اعلام کردند [ارگان کار ش 42]."