چکیده:
در این پژوهش برای بررسی و تحلیل قلمروهای کنشوری (کارکرد) زنان ایرانی در حیطهها و بحرانهای اجتماعی، سیاسی و امنیتی، از بین زنان پاسدار، بسیجی و عادی کشور، نمونهای به جمعیت 2200 نفر انتخاب گردید. سپس آمادگیها، ویژگیها، نظرات و نگرشهای آنان با استفاده از یک مقیاس اندازهگیری دارای پایایی بسنده (79/0= r) مورد سنجش قرار گرفت. همچنین مواضع، نظرات و دیدگاههای عدهایی از کارشناسان و صاحبنظران مرد جامعه پیرامون ضرورت و امکان به کارگیری زنان در بحرانهای امنیتی (خارجی و داخلی)، با استفاده از یک پرسشنامه دارای پایایی و اعتبار کافی مورد اندازهگیری قرار گرفت. دادههای جمعآوری شده با استفاده از نرمافزار رایانهای SPSS و با چند آزمون آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج حاصل نشان داد که: اولا؛ زنان ایرانی رغبت و اشتیاق زیادی برای مشارکت و نقش آفرینی در حیطههای مختلف اجتماعی، سیاسی و امنیتی دارند، ثانیا؛ آنان تمایل و آمادگی فوقالعادهای برای حضور اثربخش و فعال در قلمروهای امنیتی و نظامی و مقابله با بحرانهای مختلف دارند، ثالثا؛ بین آمادگی زنان برای مقابله با بحرانها و مشارکت در کنشهای مختلف اجتماعی ـ سیاسی و ویژگیهای شخصیتی و استان محل سکونت آنان رابطه معنیداری وجود دارد.همچنین نتایج نشان داد کارشناسان و صاحب نظران مرد جامعه، حضور زنان را در کنشهای غیرخشونتآمیز، بلامانع و تا حدودی ضروری میدانند. اما در خصوص ضرورت حضور آنان در ابعاد خشن و نظامی بحرانها، دیدگاهی محتاطانه و اغلب متناقض دارند.
خلاصه ماشینی:
"نتایج حاصل نشان داد که: اولا؛ زنان ایرانی رغبت و اشتیاق زیادی برای مشارکت و نقش آفرینی در حیطههای مختلف اجتماعی، سیاسی و امنیتی دارند، ثانیا؛ آنان تمایل و آمادگی فوقالعادهای برای حضور اثربخش و فعال در قلمروهای امنیتی و نظامی و مقابله با بحرانهای مختلف دارند، ثالثا؛ بین آمادگی زنان برای مقابله با بحرانها و مشارکت در کنشهای مختلف اجتماعی ـ سیاسی و ویژگیهای شخصیتی و استان محل سکونت آنان رابطه معنیداری وجود دارد.
با وجود این، اینک که بیم آن میرود دشمنان بزرگ و کوچک انقلاب، به اشکال مختلف (جنگ، ترغیب شورشها و آشوبهای شهری و بحران آفرینیهای متعدد) نظام جمهوری اسلامی را مورد تهدید قرار دهند، این سؤال اساسی پیش روی دفتر امور زنان سپاه استکه زنان ایرانی (اعم از زنان پاسدار، بسیجی و عادی) برای مقابله با بحران آفرینان چه میزان آمادگی دارند و چگونه میتوان آنان را در شرایط بحرانی به کار گرفت؟ ضمن اینکه، این سؤال نیز همچنان مطرح است که کارشناسان و نخبگان مرد جامعه چه نگرش و دیدگاهی پیرامون حضور زنان در بحرانها دارند؟ پروژة«بررسی نقشها،کارکردها و آمادگی زنان ایرانی برای مقابله با بحرانهای اجتماعی و امنیتی و سیاسی» با بهرهگیری ازیک فرآیند علمی منظم، درصـدد پاسخگویی به دو سؤال مذکور، وسؤالاتی نظیر آنها برآمده که مقالة حاضر نیز چکیدهای از نتیجة آن است.
خلاصه آنکه، نتایج حاصل از بررسی مؤلفههای مختلف نشان داد که بیش از دو سوم زنان ایرانی برای کنشوری در حیطههای مختلف سیاسی و امنیتی و مقابله با بحرانهای داخلی و خارجی آمادگی (از آمادگی «کامل» تا «آمادگی نسبی») دارند، با وجود این، میزان اعتماد آنان به مسئولان اجرایی نظام پایین است و مردان را نیز مانعی بر سر راه کنشوری خود در بحرانها میدانند."