چکیده:
از جمله مباحث اساسی جامعه شناختی دوران معاصر، شناسایی و نقد وضعیت جامعه یا به عبارتی آسیب شناسی اجتماعی است. از دیدگاه اغلب صاحبنظران ارتباطات، ابزارهای فرهنگی و رسانههای جمعی اعم از نوشتاری، دیداری و شنیداری قادرند به واسطه انتشار محتوا، تصاویر و اصوات مخرب، آسیبهایی فرهنگی را تولید یا بازتولید نمایند. در این نوشتار بدون انکار توانمندی ابزارهای فرهنگی و وسائل ارتباط جمعی در تثبیت ارزشها و هنجارهای متعالی، مصادیق آسیب زا و منفی این کالاها بر علیه زنان مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است و در شماره آتی علل و پیامدهای چنین روندی تبیین خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
"«هارجی اون» بیان میکند: «معلمی را در نظر بگیرید که از دانش آموزان خود میخواهد در مورد موضوع درس پرسش و انتقاد کنند، اما رفتار غیرکلامی او نشان میدهد که چندان هم انتقاد پذیر نیست 233 ، با مراجعه به متون دینی، شواهدی مبتنی بر پیامرسانی غیرکلامی یافت میشود، به طور نمونه: 1-1-2-1) چهره در داستـان حضرت یـوسف بیان میشود زیبائی چهرة او موجب شیفتگی همسر عزیز مصر گردید و حتی شدت، سرعت و صراحت پیامرسانی چهره وی چنان بود که دوستان و زنان اطراف همسر عزیز مصر در هنگام دیدار، از حفاظت فیزیکی خویش غافل شده و در اثر شیفتگی و بهتزدگی، به واسطه چاقوی میوه، به جای قطع میوه، به انگشت خویش آسیب رساندند.
271 اما این آسیب فرهنگی فقط علیه زنان آمریکا نیست، بلکه در کشورهای اسلامی از جمله ایران نیز مشاهده شده است، به ویژه در این آشفته بازار تساهل و تسامح، متقاضیان بهرهوری بصری از تصویر زن، خواسته خود را عیان و آشکارا در مطبوعات داخلی تقاضا کردند 272 و وقتی کوس رسوائی این موضوع زده شد، یکی از مروجین اندیشه تساهل به عملکرد هم گروههای خود اعتراض نمود که: «از مطبوعات عامه پسند غیر سیاسی گلایه دارم، تعدادی از اینها از اشتغالات سیاسی ما سوء استفاده کردند و به چاپ عکسهایی پرداختند که موجب هنجار شکنی و تخطئة ارزشها میباشد».
تا اینکه در سال 1371 برخی مسئولین نظام با تصور مقابله با تهاجم فرهنگی، استفاده از آن را آزاد نمودند، ولی به اعتقاد یکی از محققین برجسته اجتماعی ایران، 309 با توجه به آمار فیلمهای مورد تقاضا جهت تماشا، مشخص گردید که نتیجه این تصور برعکس بوده و ویدئو وسیلهای برای ترویج فرهنگ غیراسلامی بوده است."