چکیده:
بی تردید خشونت و آزار جنسی یکی از ظلمهای است که همواره بر زن وارد شده است؛ اما آیا چنین امری در روابط جنسی زن و شوهر هم وجود دارد و آیا در شریعت اسلام و حقوق موضوعه ایران, خشونت جنسی تجویز گردیده است. این سوالها, موضوع مقاله حاضر است. در این نوشتار به بررسی و ارزیابی تمکین، شرایط و حدود تمکین، رابطه تمکین با خشونت جنسی، تاثیر تمکین در تحکیم خانواده پرداخته و در انتهای مقاله پیشنهاد اصلاح ضمانت اجرای نشوز مردان که در ماده 1129 ق.م. بیان شده، ارائه گردیده است. نتایج این بررسی نشان میدهد که زوج و زوجه هیچ کدام حق اجبار و تحکم طرف مقابل خود را در تمکین ندارند. لذا عدم اجبار زوج و زوجه بر این امر نشان از این دارد که تحکم در این مورد خشونتی غیرمجاز است.
Violence and sexual abuse are، undoubtedly، among the oppressions women have consistently undergone. Now the question is whether there is such a situation in spousal sexual relations; and whether in Islam and the statute of Iran sexual violence have been permitted. These are the questions dealt with in this paper. The paper deals with submission، the circumstances and the restricts of submission، the correlation of submission and sexual violence، and the role of submission in strengthening the family unit; and finally a revision has been suggested in regard with the guarantee of fulfillment of men's delinquency، stated in article 1129 of civil law. The results of the study reveals that none of the spousal parties has the right to compel the other party for submission، and women are the most supported ones in the verses and narrations in this regard.
خلاصه ماشینی:
""/> چنین تفسیری که اعمال خشونت را دفع میکند با دستور حکیمانه قرآن «امساک بمعروف» نیز همخوانی دارد و مؤید دیگر این تفسیر آن است که اگر زدن, اثری بر جای گذارد وفق نظر اکثر فقها, باید زوج قصاص شود یا دیه آن را پرداخت نماید,<FootNote No="90" Text="- حلی، ایضاح الفوائد, ص 254 ؛ امام خمینی, تحریرالوسیله، ص 305.
در رابطه با تفسیر آیه فوق سه نظر مطرح است که به شرح ذیل بیان میگردد: الف)- برخی از معاصرین در تفسیر آیه عدم تمکین زوجه اظهار میدارند: به دلیل اینکه ضرب اساسا در دین مقدس اسلام به معنای تعزیر و تادیب است و بر اساس روایت معتبر, تعزیر به دست حاکم میباشد؛ طبیعتا میتوان آیه را این طور تفسیر نمود که به جهت آنکه انسان موجودی صاحب عقل و منطق است، ابتدا باید او را نصیحت و موعظه کرد (در مورد خاصی از نشوز که امتناع از هم بستر شدن باشد) و در صورت عدم تأثیر، دوری از خوابگاه توصیه شده است که یک نوع اعراض توسط زوج محسوب میشود و در صورت عدم تأثیر این مرحله، زوج باید موضوع را به محاکم اطلاع دهد و دادگاه باید زن را تغزیر نماید.
در حقوق موضوعه ایران اشارهای به این مسأله نشده است و قانونگذار تنها ترک انفاق را به عنوان ضمانت اجرای نشوز قرار داده است و به دلیل اینکه استفاده از تحکم و اجبار توسط شوهر در ارتباط جنسی با اصل 40 قانون اساسی منافات دارد؛ باید آن را از مصادیق سوء استفاده از حق شمرد."