چکیده:
مقدمه: زندهبودن شماری از اعضای بدن فرد فوتشده بهدلیل مرگ مغزی، شاید خانواده وی را در پذیرش فوت و گذار از مرحله انکار سوگ دچار مشکل نماید. از این رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه افسردگی در دو گروه بستگان افراد دچار مرگ مغزی (اهداکننده و غیراهداکننده اعضا) و شاخصهای رضایتمندی آنها از نظام درمانی انجام شد.مواد و روشکار: این پژوهش از نوع توصیفی– مقطعی است، آزمودنیها، بستگان درجه اول افراد فوت شده مرگ مغزی بودند. 54 نفر از 27 خانواده اهداکننده و 104 نفر از 58 خانواده غیر اهداکننده به روش نمونهگیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند. این افراد یکی از بستگان درجه اول خود را طی سالهای 1380 و 1381 در استان تهران، به دنبال مرگ مغزی از دست داده بودند. برای گردآوری دادهها پرسشنامه ویژگیهای جمعیتشناختی و پرسشنامه افسردگی بک بهکار برده شد. دادهها بهکمک روش های آمار توصیفی تحلیل گردیدند. یافتهها: در 4/20% افراد خانوادههای اهداکننده و 3/17% افراد خانوادههای غیر اهداکننده افسردگی دیده شد اما تفاوت این دو از نظر آماری معنیدار نبود. مقایسه میزان افسردگی والدین اهداکننده و والدین غیراهداکننده همچنین همسران و فرزندان دو گروه تفاوت معنیدار نشان نداد، لیکن بستگان اهداکننده، پدیده اهدای اعضا را در کاهش غم از دست دادن متوفی در 66% موارد کاملا و در 32% موارد تا اندازهای مؤثر میدانند.نتیجهگیری: اهداکنندگی بر میزان افسردگی بعدی و سیر سوگواری بستگان فوتشدگان مرگ مغزی تأثیری ندارد.
خلاصه ماشینی:
"از آنجا که بسیاری از خانوادههای اهداکننده، اهداکردن را در از میان رفتن سوگ مؤثر میدانند، از سوی دیگر زنده بودن شماری از اعضای بدن فرد از دست رفته، شاید خانواده را در پذیرش فوت و گذر از مرحله انکار سوگ دچار مشکل نماید، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر اهداکردن بر میزان افسردگی در خانوادههایی که عضوی را بهدلیل مرگ مغزی از دست دادهاند، انجام شده است.
آزمودنیها بستگان درجه اول موارد مرگ مغزی بودند 1- DeJong 2- Siminoff3- Pike 4- Kahn 5- Jacobson 6- Shih7- Cleiren 8- Pearson 9- Bazeley 10- Spencer-Plane 11- Chapman 12- Robertson که در زمان بستری مورد مرگ مغزی در بیمارستان درباره تمایل به اهداکنندگی از آنها پرسش شده بود.
1- Beck 2- Steer جدول1- فراوانی افسردگی در خانوادههای اهداکننده و غیراهداکننده نسبت با فرد فوتشده اهداکننده افسرده غیراهداکننده افسرده فراوانی (%) فراوانی (%) والدین 10 (25) 12 (7/19) همسران 0 (0) 4 (16) فرزندان 1 (5/12) 2 (1/11) مجموع 11 (4/20) 18 (3/17) این یافته نشان میدهد که اهدا کردن سبب افزایش یا کاهش افسردگی در بستگان موارد مرگ مغزی اهدایی نمیشود، هر چند افراد خانوادههای اهداکننده، اهدا کردن را در 66% موارد کاملا و 32% موارد تا اندازهای در کاهش غم از دست دادن بستگان مؤثر دانستند.
پژوهشها نشان دادهاند که خانوادههای غیر اهداکننده در زمان آزمون تمایل بیشتری به اهدای عضو دارند تا هنگام بستری مورد مرگ مغزی در بیمارستان (شکور و رضایی، 1379؛ دجونگ و همکاران، 1998)، که با یافتههای بررسی حاضر همسو است."