چکیده:
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش مداخلهای تغییر شیوه زندگی بر کاهش ناسازگاری همسران (زن و شوهرها) انجام شده است.مواد و روشکار: در یک بررسی آزمایشی، نخست وضعیت سازگاری زناشویی450 زن و شوهر که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند، بهکمک پرسشنامه انریچ بررسی شد. سپس 80 زن و شوهر از بین آنهایی که بیشترین ناسازگاری زناشویی را داشتند انتخاب و بهتصادف در دو گروه آزمایشی و گواه جای داده شدند. سپس روش مداخلهای تغییر شیوهزندگی به مدت 15 ساعت طی 10 جلسة 90 دقیقهای بر روی گروه آزمایشی اجرا و پس از آن دوباره میزان سازگاری زناشویی در هر دو گروه بررسی شد. برخی اطلاعات لازم بهکمک پرسشنامه سنجش شیوه زندگی گردآوری گردیدند. دادهها بهکمک آزمون t تحلیل شدند.یافتهها: یافتهها نشان دادند که روش مداخلهای تغییر شیوه زندگی موجب کاهش ناسازگاری زناشویی بهترتیب در ابعاد موضوعات شخصی، مدیریت مالی، حل کشمکش و روابط جنسی میشود. میانگین نمرات دو گروه در پسآزمون تفاوت معنیدار نشان دادند (05/0p< ).نتیجهگیری: بهکارگیری روش مداخلهای شیوه زندگی موجب کاهش برخی ابعاد ناسازگاری در همسران میشود.
خلاصه ماشینی:
"برای انتخاب همسران دچار ناسازگاری زناشویی 1- Demo 2- Alan3- Horvitz 4- Helene5- Sandra 6- Nock7- Page 8- Galen9- Niolon 10- Fowers11- Olson 12- Nichols 13- Becvar 14- Simon 15- Helm 16- Lyman 17- Champion 18- Power 19- life style 20- Briggs 21- Peat 22- Ansbacher 23- Stein 24- Walsh 25- Macgra 26- Carlson27- Edwards28- Systematic Training for Effective Parenting29- Dink Meyer 30- Mackey31- Watts 32- Carlos33- Active Parenting Program34- Popkin 35- Teaching Parenting the Positive Discipline Way36- Lott 37- Nelson38- Practical Parenting Program39- Shapiro نخست 450 زن و شوهر از میان شهروندان مناطق شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز شهر تهران به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و سپس با بهکارگیری پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ آزمون شدند.
S. 15/0 16/0 19/0 (93/2) 10/0 (66/2) آزمایش گواه جهتگیری مذهبی برای بررسی این فرضیه پژوهش که تغییر روش شیوه زندگی موجب کاهش ناسازگاری زناشویی میشود، مقایسه نمره سازگاری زناشویی (تفاضل نمرههای پیشآزمون و پسآزمون) در بین دوگروه آزمایشی و گواه بهکمک آزمون t گروههای مستقل نشان داد که نمرة سازگاری زناشویی در گروه آزمایشی (میانگین 61/11، انحراف معیار 56/12) بهطور معنیداری بیش از گروه گواه (میانگین 63/2-، انحراف معیار 34/13) است (01/0p<، 67/4=t).
این یافته نشان داد که روش تغییر شیوة زندگی موجب افزایش میزان سازگاری زناشویی در بین همسران شده است.
سپس ابعاد نهگانه سازگاری زناشویی در بین دو گروه آزمایشی و گواه بهکمک آزمون آماری t مقایسه شد تا میزان تأثیر روش تغییر شیوة زندگی بر هر یک از ابعاد، مورد بررسی قرار گیرد (جدول 2)."