چکیده:
در شرایط فعلی کشور ما که به علت بحران بیکاری،دولت تصمیم گرفته است،با صرف درآمد ملی جهت ایجاد اشتغال اقدام نماید،دو راهکار پیشرو دارد:نخست استفاده از تکنولوژی سطح پایین همراه با ایجاد مشاغل بیشتر و دوم استفاده از تکنولوژی سطح بالا همراه با ایجاد مشاغل کمتر.این مقاله به تشریح ومقایسه این دو گزینه پرداخته و نسبت به انتخاب غلط در این زمینه هشدار میدهد.
خلاصه ماشینی:
"بههرحال زیادی شغل در این حالت ایجاد شده و تعداد کمتری از افراد بیکار میمانند که تأمین زندگی آنها در هر شرایطی باید از سوی جامعه صورت گیرد،خواه از طریق خانواده آنها و خواه از طریق کمکهای اجتماعی دولت که چندان فرقی هم نمیکند و بههرحال ثروت عمومی و ملی بایستی پاسخگوی نیاز آنها باشد که منبع این ثروت هم عموما همان نفت صادراتی است.
با این ترتیب،نتایج قابل انتظار مادی و معنوی کار برای آنان حاصل نمیشود،لذا نسلی بوجود میآید که از سویی کم درآمد و فقیر است و از سوی دیگر،عادت به کمکاری و فعالیت کم بازده دارد و طبعا دچار مشکلات فرهنگی،اجتماعی و روانی است و نیازمند کمکهای دولت هم میباشد(مانند:برخی اقشار شاغل فعلی در جامعه،که باوجود شاغل بودن،قادر به پرداخت هزینههای واقعی زندگی نیستند و لذا دولت مجبور به پرداخت یارانههای فراوان به آنها از محل درآمدهای عمومی است.
) هرقدر که کشور از فناوری استفاده نکند، طبعا نیاز به آن نیز کمتر احساس شده،لذا فاصله و شکاف تکنولوژیکی ما با دنیا نیز افزایش مییابد،که این امر خود باعث افزایش وابستگی تکنولوژیکی ایران خواهد شد درآمد کم موجب پسانداز کمتر است و درصد کمتری از این پسانداز اندک هم صرف سرمایهگذاری میشود و بدیهی است در کشور که سرمایهگذاری پایین باشد،ایجاد شغل نخواهد شد.
لذا،بار دیگر جامعه به همان نقطه ابتدایی برمیگردد و باز هم دولت بایستی با بکارگیری درآمدهای عمومی،ایجاد شغل نماید و معلوم نیست زمانی که درآمدهای نفتی قطع شود،چه اتفاقی خواهد افتاد؟ بعلاوه هرقدر که کشور از فناوری استفاده نکند،طبعا نیاز به آن نیز کمتر احساس شده،لذا فاصله و شکاف تکنولوژیکی ما با دنیا نیز افزایش مییابد،که این امر خود باعث افزایش وابستگی تکنولوژیکی ایران خواهد شد."