خلاصه ماشینی:
"صورتکهای مسخشده یادداشتی بر تصاویر اخیر علی ندائی به بهانه برپایی نمایشگاهش در گالری الهه علی اکبری (به تصویر صفحه مراجعه شود) تصاویر این دوره علی ندائی را میتوان به سه دسته متضاد تقسیم کرد که تنها نقطه مشترک این سه دسته پرداختن به مبحث پرتره میباشد.
ندائی در بهوجودآوردن چنین فضائی از خود مهارت بخرج میدهد گویی تلاشش به بار نشسته و از آن حالت روایی که سالیان سال درگیرش بود،به فضایی میرسد که عناصر بصری در این پرترهها بازگوکننده حالتها هستند و اکنون بیننده است که در ذهنش برای تصاویر خلقشده ندائی روایتی میسازد نه ندائی که سالها برای داستانهای شاهنامه و تابلوی صلح(اشاره به تابلوی بهنمایش درآمده در جشنواره ایران سرزمین صلح)تصویرسازی میکرد.
گویی این کارها بیشتر تجربههایی هستند برای رسیدن به فضایی که بتواند حالتها و تفکرات نقاش را بیان کند.
شاید این تصاویر مشقهایی هستند برای رسیدن به فضای قوامیافته گروه اول یعنی آثاری که ابزار و تکنیک در خدمتشان قرار گرفته و در کلیت به بیان زیباشناسانه دست مییابند."