گزارش: دومین نشست تندیس در اصفهان خبر و گزارش

"محمد پرویزی در ادامه این گفتگو از کارکردهای پنهان و آشکار نقد یاد کرد و افزود: من فکر می‌کنم صحبت کردن با هنرمندان و خاصه گروهی که فقط درهای اتاق‌شان را به روی‌ خود بسته‌اند و گاهی بی‌وقفه کار می‌کنند،نقاشی می‌کشند،مجسمه می‌سازند،بسیار مشکل‌ باشد چرا چون زبان آنان،تجربه‌هایشان است. در هفته‌های‌ گذشته اما بعضی از اساتید در تماس با تندیس و یا برخورد حضوری با اعضای تحریر به ابراز ناخشنودی از«لحن»متن پرداخته و آن را توهین به خود تلقی نمودند که انتقال آن به اینجانب، مرا بر آن داشت که توضیحاتی به واضحات بیافزایم: 1-خداوند عمر نشریات خودجوش را طولانی کند که هر آن‌چه حتی مورد قبول قطعی‌شان هم‌ نیست از چاپ آن خودداری نمی‌کنند و گام نخستین را همین‌هابه سوی گفتگو و ایجاد فضای‌ متقابل برمی‌دارند. 3-نوشته‌ی اینجانب حکم اطلاع‌رسانی نداشته و در صفحه‌ی خبر کار نشده بلکه یادداشتی‌ شخصی راجع به ماجرایی جاری در عکاسی معاصر است و خبر قرار گرفته برای مبنای این متن‌ ،پیش از آن در جراید عمومی و با ذکر نام اساتید درج شده بوده است."