خلاصه ماشینی:
"اگر نه،پاسخ به این سؤالها لازمهی حمایت از نمایش آثاری اینچنین است:نمایش این آثار در شهری که خود پایتخت هنری جهان است از سوی مرکزی دولتی و فرهنگی بر چه اصولی است؟این آثار در قیاس با مجسمهسازی روز دنیا چه حرفی برای گفتن دارند؟این آثار چه جایگاهی در میان نمونههای مشابه موجود در در و دیوار و حتی قبرستان شهری دارد که گاه بعضی از آنها قرنها پیش ساخته شدهاند آن هم با آن کیفیت تجسمی؟با این اوصاف این آثار چه حرفی برای گفتن به یک شهروند پاریسی و احیانا چند بازدیدکنندهی ایرانی خارج از وطن دارد؟بنابراین به دلایلی از جمله سؤالهای فوق است که اگر ما شاهد برپایی این نمایشگاه از سوی یک هنرمند فرانسوی در خانه فرهنگ ایران بودیم،کمتر انتظاری و نقدی داشتیم.
در غیر این صورت چارهای جز پاسخ به سؤالهای اینچنین نداریم:این مجسمهها چه سنخیتی با پیشینه و حتی مجسمهسازی معاصر ایران دارد؟این آثار نشان از کدام گوشه زیست فرهنگی یک ایرانی دارد و کدام بخش پنهان آن را میخواهد برای یک مخاطب غربی به نمایش بگذارد؟پاسخ به سؤالاتی اینگونه در صورتی امکانپذیر است که نقش خانهی فرهنگ ایران در شهر پاریس را در حد و اندازهی مکانی صرفا جهت نمایش هرگونه آثار هنری تنزل دهیم."