در ستایش اویسی بودن (به بهانه انتشار کتاب «هنر صوفی») مقاله

"دیگر از ردپای هنر مالاگایی و پیکاسوهای ایرانی خبری نیست، اویسی به مثابه اویسی،این را برای آن می‌نویسم که بدانیم، خیلی‌ها،نقاشان سقاخانه و بعد از آن هنرمندان دهه 04 ایران را به سبب حمایت شدن از جانب حامیان رسمی مورد نکوهش‌ قرار داده و شهرت آن‌ها را به تبلیغات دولتی منتسب کردند(که‌ البته بی‌تاثیر و بی‌ربط نیست)اما اویسی این نقاش ایرانی هنوز در ویرجینیا دارد همان قدر ایرانی نقاشی می‌کند که پیکاسو در پاریس اسپانیایی ماند،البته نقاشان مستعد بسیاری به سبب‌ وضعیت فرهنگی عقب‌مانده‌ی ایرانیان مهاجر و نیاز و معاش، به نوستالژیاگرافی مشغولند و تصاویر مهاجرپسندی را مصور می‌کنند که این معضل و شرایط محتوم در مقاطعی شامل حال‌ اویسی نیز شده است."