خلاصه ماشینی:
"با این اوصاف و باتوجه به سیاست کلی نشریه مبنی بر عدم معرفی مجدد هنرمندان تثبیتشده که احیانا چند دهه از فوت آنها میگذرد و اینکه در کتابهای تاریخ هنر به اندازهی کافی به آنان پرداخته شده اس،شاید چاپ مطلبی دربارهی دیوید اسمیت چندان تازگی نداشته باشد.
اما این کار فقط در آتلیه نبود بلکه در مکانهای مختلف از جمله هتلها، قطارها،تختخواب بیمارستانها و در هر جای دیگری که او آنجا بود و بر روی کاغذهای مختلف کشیده میشد.
در سلا 0591 در گفتگویی دربارهی تدریس مجسمه از قول«گرینبرگ»2گفت:«نقاشی به وسیلهی امپرسیونیسم از مجسمه رها شد،مجسمه به وسیلهی کوبیسم از انحصار درآمد،و آزادی فکر انسان هم به وسیلهی کار هنری است که در بند نیست.
این تابلو برای هیچ سطحی مناسب نبود ولی اشتیاق هنرمند در انجام این کار بود.
تشخیص و جمعآوری این اشیاء و انتخاب دوستانی که باتوجه زیاد هرچیزی را که پیدا میکردند تحویل او میدادند راههای اولیهی کار برای او بود."