چکیده:
جمعیت جهان روز به روز در حال افزایش است و شکاف بین آنچه که تولید می شود و آنچه
که باید برای رفع نیاز بشر عرضه شود روز به روز عمیق تر می شود. از سوی دیگر توسعه
پرورش آبزیان بعنوان راه حلی برای مشکلات اجتماعی و اقتصادی به ویژه ایجاد اشتغال،
کسب در آمد ارزی و ایجاد امنیت غذایی در کشورهای در حال توسعه برگزیده شده است کشور
ما نیز از این امر مستثنی نیست و بنظر می رسد در درجه اول باید توسعه آبزی پروری و
استفاده از منابع دریایی را به عنوان عامل برطرف کننده نیازهای پروتئینی داخل کشور
و سپس به عنوان بخشی از توسعه کلی اقتصاد کشور که منجر به کسب درآمد و اشتغال بیشتر
می شود مورد مطالعه و بررسی قرار دهد.
مقاله حاضر در جهت دسترسی به اهداف فوق مدل رشد لجستیکی میگوی سفید هندی پرورشی را
در برخی از استانهای جنوبی ایران مورد بررسی قرار می دهد چرا که رشد بیولوژیکی توده
زنده میگو پایه و اساس توابع تولید و عرضه است و ارزیابی دقیق تری از عوامل موثر بر
این توابع را بدست خواهد داد و اساسا دستیابی به یک تابع رشد قابل اعتماد، بخش
اساسی و تکمیلی از استراتژی بهینه برداشت محصول برای هر نوع عملیات شیلاتی و بخصوص
پرورش میگو می باشد.
در این مطالعه پنج نوع مدل ریاضی در قالب تابع رشد لجستیکی برآورد شده و عوامل موثر
بر رشد بیولوژیکی میگو مورد بررسی قرار گرفته اند که مهمترین آنها عبارتند از:
1- غذا دهی 2- دمای آب 3- شوری آب 4-تعداد بازماندگی 5- زمان
ضرایب با استفاده از داده های سری زمانی که از استخرهای نمونه گرفته شده با روش
حداقل مربعات برآورد شده و در پایان نحوه تاثیر گذاری آنها بر وزن توده زنده میگو
مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
روش تحقیق در این مطالعه مبتنی بر روش تحقیق علی معلولی و همبستگی است و جامعه مورد
مطالعه سه استان خوزستان، بوشهر و هرمزگان می باشد0
خلاصه ماشینی:
"2- متغیرهای دما و شوری آب اثرات قابل توجهی بر رشد میگو نشان نمی دهند علت اصلی این امر در استخرهای مورد مطالعه نوسان بسیار پایین میزان دما و درجه شوری آب در یک فاصله طبیعی و قابل قبول است تنها در استخر A3 درجه شوری آب رابطه ای منفی و معکوس با رشد میگو دارد که دلیل عمده این ارتباط بالا بودن درجه شوری آب در این استخر در تمام دوره پرورش است که تاثیر منفی در روند رشد میگو گذاشته است 3- تعداد میگوهای بازمانده در زمان t نیز از عوامل بسیار مهم و اساسی رشد مناسب میگوی پرورشی است و ملاحظه می شود که با کاهش تعداد بازماندگی میگو، رشد توده زنده افزایش نشان می دهد بعد از غذادهی مهمترین عامل در پرورش میگو تعداد میگوی بازمانده میباشد تمامی ضرایب این متغیر ازمعنی داری بالای آماری برخوردار هستند 4- عامل زمان در تابع رشد لجستیک میگوی پرورشی براساس روند مورد انتظار و منطبق بر مبانی نظری رشد بوده و با عملکرد واقعی پرورش میگو سازگاری دارد در نهایت چون تابع رشد بیولوژیکی مبنای اصلی برنامه ریزی تولید در آینده در صنعت شیلات و آبزیان است به این جهت تحقیقات و اعتبارات زیادی در اختیار محققین و موسسات پژوهشی قرار میدهند تا توابع رشد جدید و پیشرفته ای را بوجود آورند."