خلاصه ماشینی:
E. D (ریودوژانیرو،برزیل،1992)،با شناخت نقش اساسی آموزش در توسعه،از جمله توسعهء فرهنگی و با آگاهی از اهمیت آموزش در تحقق تفاهم، همکاری و صلح بین المللی،آموزشهای مربوط به حقوق انسانی و آزادیهای بنیادی و آموزش مسایل مربوط به محیط زیست،به منظور تأکید بر ارزشهای انسانی،با در نظر داشتن جنبههای فرهنگی آموزش عمومی و سوادآموزی که هم در کنفرانس جهانی آموزش عمومی(جو متین،تایلند 1990)و هم در چهل و دومین نشست کنفرانس بینالمللی تعلیم و تربیت(ژنو،سویس،1990)بر آن تأکید شده است،با قوت به تغییرات عمیقی که اخیرا در جهان به وقوع پیوسته و تأثیراتی که این تغییرات ممکن است بر احیای ارزشها و اصلاحات آموزشی در قرن بیست و یکم داشته باشد،موافقت دارد که در پرتو تفکر جهانی، چارچوب زیر به عنوان اساس معیارهای قابل قبول در سطوح ملی و بینالمللی انتخاب شود: 1-فرهنگ:بر مبنای تعریف مورد قبول کنفرانس جهانی سیاستهای فرهنگی(مکزیکوسیتی، 1982)،"فرهنگ عبارت است از مجموعه ویژگیهای مادی و معنوی،فکری و احساسی متمایزی که مختص یک جامعه یا گروه اجتماعی باشد".
30-اقداماتی در جهت ارتقای آموزش بین فرهنگی و چند فرهنگی:مسئولان ملی،منطقهای،و بینالمللی به منظور نیل به تفاهم متقابل هرچه بیشتر بین فرهنگهای گوناگون،باید موارد حیاتی زیر را در بین کشورها تشویق کنند: (الف)-تبادل دانشآموزان،کودکان،جوانان،معلمان،رهبران جوان فعالیتهای فرهنگی، محققان و متخصصان در زمینههای گوناگون فرهنگ و نیز تبادل برنامههای آموزشی با خارج از کشور، (ب)-مبادلات مختلف بین مدارس و سازمانهای جوانان، (ج)-فراگیری زبانهای خارجی متداول، (د)-مبادلهء مواد آموزشی و سمعی و بصری،تجهیزات علمی و برنامههای تحقیقاتی آموزش و پرورش (ه)-گسترش برنامههای آموزشی و فرهنگی مورد علاقه عامهء مردم،به منظور گسترش این فعالیتها.