خلاصه ماشینی:
"کسی که پیکان 3 میلیون تومانی یا پژوی 8 میلیون تومانی یا وانت چهار میلیون تومانی یا پترول هفت میلیون تومانی سوار میشود،آیا نمیتواند لاستیک پنجاه هزار تومانی بخرد؟و آیا دولت بایستی خود را موظف کند به دارندگان اتومبیلهای شخصی لاستیک مجانی یا در حکم مجانی،تحویل دهد؟دلیل این کار و قبول این روش چیست؟یک تفکر نادرست و مضر در جامعه جاری میشود و آن وقت برای درست اجرا شدن،همان کار نادرست،چندین و چند مرکز اجرایی و کنترلی،بوجود میآورند به نظر ما هرگونه سوبسید عمومی،که اینک یارنه گفته میشود،غیرمنطقی و خلاف مصالح عامه است،حتی یارانه عمومی نان،آب،دارو،بنزین،قند،روغن و هرگونه سوبسید عمومی و همگانی دیگر.
اگر مسئولین استان،عملا فاقد حق اعطای بعضی از امتیازات و تشویقها،برای سرمایهگذاری و ایجاد رونق اقتصادیاند،اگر مردم محلی،هیچگونه مالیاتی برای توسعه و رشد اقتصادی-اجتماعی محل زندگی خود نمیدهند،اگر هیچگونه قوانین و مقررات مدون محلی برای ادارهء استان وجود ندارد و اگر هیچگونه حق و حقوقی هم،برای تدوین قوانین و مقررات محلی،به استان داده نشده است،پس چگونه میتوان از مسئولین استان برای برنامههای توسعه اقتصادی-اجتماعی استان نظر خواهی کرد؟ آمادگی اتاق -در صورت تأیید و تصویب واگذاری اجرای طرحهای عمرانی برنامه اقتصادی-اجتماعی پنجساله دوم بمردم، اینجانب،بهعنوان نماینده اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران-شعبه تبریز علاقهمندی و آمادگی اتاق را برای کمک به اجرای طرحهای اقتصادی برنامه پنجساله دوم اعلام میدارم و اطمینان میدهم که قبول این پیشنهاد و پذیرش این نگرش از هر نظر به نفع امروز و فردای این ملت و این مملکت است."