خلاصه ماشینی:
"هوش و ذکاوت علامه جعفری از دوران نوجوانی کاملا محسوس بود، و از میان جمعی که همراه او نزدپدر نگارنده، حاج شیخ محمد حسین خیابانی تبریزی قدس سرهم به تحصیل علم منطق میپرداختند، اعجاب استاد را بر میانگیخت.
مقدمات و بخشی از سطوح را در تبریز فرا گرفت، آنگاه برای کسب معلومات بیشتر در حوزه علمیه قم و سپس در نجف اشرف به تحصیل پرداخت و نخستین اثر فقهی خود را در باب رضاع، که مقتبس از درس استادش آیة الله عظمای سید عبدالهادی شیرازی بود، منتشر ساخت.
علامه جعفری هنگام تحصیل در نجف اشرف، با شخصیتهای علمی که در کشورهای عربی به سر میبردهاند آشنا گردید، سپس از افکار غربیان در مسایل فلسفی اطلاعاتی به دست آورد و بر اثر گرمای طاقت فرسای عراق، رهسپار ایران شده در تهران رحل اقامت افکند، و نخستین اثر فلسفی خود را که در محافل علمی صدا کرد و موجی پدید آورد، به نام «ارتباط انسان و جهان» در سال 1337 ه."