خلاصه ماشینی:
"اکثر اینان شاعران جوانی هستند که با سودای مطرح و مشهور شدن به تازگی یعنی در این یکی دو سال به شعر روی آوردهاند و این سودای فراوان آنان را وادار میکند تا هر دری را بزنند و حالا دم دستترین در، همین پستمدرنیسم است که در جلسات و محافل شعری توزیع میشود.
دقیقتر که به این شعرها نگاه کنی لفاظیهایی بیشتر نیستند که در پناه بازیهای زبانی که یکی از دهها موارد مطرح شده در مکتب پستمدرن است عرضه میشوند و انگار پستمدرنیسم فقط بازیهای زبانی و عدول از زبان معیار و جبری است و دیگر هیچ.
یقینا دکتر موحد این شعر را به قصد پستمدرن سرودن نگفته و فرمولی بیرونی برای آن نداشته است، چیزی که به شعر شکل (حتی اگر بیشکلی باشد) داده است، ذهن تربیت شدهی او است که در لحظات خلقت کلمات برخوردی آگاهانه و زنده با آنها داشته است."