چکیده:
یکی از نکاتی که در روابط کار، با اهمیت و برجسته به نظر میرسد،
موضوع مسؤولیتهای جزایی کارفرمایان است که در این باره، دامنه
مطالعات و پژوهشها باید گسترش یابد. مقاله حاضر، با تکیه بر
اصول حاکم بر حقوق کیفری کار، دیدگاههای موجود در مقررات
کار ایران را در این خصوص، مورد بررسی قرار داده و تلاش
میکند ابعاد حقوقی و قضایی امر را در نظر بگیرد.
خلاصه ماشینی:
"نه تنها این موضوع، بلکه عدم توجه به تکالیف مقرر در مواد 80 (عدم اقدام کارفرما به اخذ نتیجه آزمایشهای پزشکی برای نوجوانان در بدو استخدام)، 81 (عدم تجدید آزمایشهای پزشکی، سالی یک بار)، 82 (عدم رعایت ساعات کار کارگر نوجوان که نیم ساعت کمتر از ساعت کار معمولی کارگران است) و 92 (عدم تشکیل پرونده پزشکی برای کارگرانی که به اقتضای نوع کار، در معرض بروز بیماریهای ناشی از کار قرار دارند و معاینات سالیانه و ضبط نتیجه معاینات در پرونده مربوطه)، از موجبات مجازات کارفرما دانسته شده و حکم آن نیز در ماده 175، به این شرح اعلام شده است: متخلفان از هر یک از موارد مذکور در مواد 78 (قسمت اول)، 80، 81، 82 و 92 برای هر مورد تخلف، حسب مورد، علاوه بر رفع تخلف یا ______________________________ 1.
» ظاهرا هر یک از شکواییههای وارد شده به حوزههای قضایی مستقر در نقاط مختلف کشور، و از جمله، هر نوع شکواییهای که ناظر بر یکی از بزههای موضوع گفتار نخست این مقاله باشد، باید از طریق دادگاههای عمومی، مورد پیگرد واقع شود؛ یعنی اگر شکایتی دال بر عدم رعایت مقررات و ضوابط مندرج در قانون کار مصوب 1369، از ناحیه شخص یا اشخاصی که ذینفع نیز نباشند، ارسال شود، قابلیت رسیدگی خواهد داشت و به نظر میرسد جنبه عمومی این جرایم، بر جنبه خصوصی آن غلبه و رجحان یافته است."