روشنان: نه با شعر، نه بی شعر (نگاهی به سروده های امیر علی مصدق) (عرفان عریش) مقاله

"گروهی مثل سهیل محمودی و ساعد باقری با روی آوردن به ترانه‌سرایی تغییر مسیر دادند و حالا دیگر تقریبا چند سالی است که شعر نسروده‌اند و بیشتر از آنها به عنوان ترانه‌سرا نام برده میشود و شاعران جوان امروز آنها را با این خصیصه میشناسند. در بعضی موارد هم شعرها با برخوردی بسیار سهل‌گیرانه نسبت به عناصر شعری سروده شده‌اند که این موارد اگرچه چندان زیاد نیستند اما نشانگر همان نکته است که مصدق با شعر زندگی نمیکند و در بعضی اوقات همین که شعری سروده باشد و حضورش در این عرصه دوام یافته باشد برایش کافی است و به همین رضایت میدهد و دیگر دغدغة تازه بودن و محکم بودن آن را ندارد. در آن بیت حافظ رابطه‌ای چند‌بعدی و چند لایه بین دو مصراع برقرار میکند در حالی که در این بیت، مصدق رابطه‌ای یک‌بعدی برقرار کرده است و رابطه‌ای رمانتیک که لایه‌ای دیگر ندارد و در سطح میماند."