خلاصه ماشینی:
"لازم بتذکر نیست ملت ایران سوابق درخشان فراوانی دارد و تعداد کسانی که دراین ملت به اوج عظمت کمالات انسانی و مقام بلند معرفت و روحانی رسیدند خیلی زیاد است ولی باید دانست خداوندان علم و دانش و فرهنگ که در خلال ادوار مختلف تاریخ ازاین مرزوبوم برخاستند همگی در ایران نماندند بلکه تعداد قابل توجهی از آنها، تحت عوامل گوناگون، رهسپار اقلیم دیگر شدند و ازهمه جای بیشتر به شبهقاره هند و پاکستان مهاجرت نمودند و در دیارهای غریبنواز آن سرزمین پهناور رحل اقامت افکنده و در آفاق سرزمین عجائب مانند کواکب آسمانی نیک درخشیدند و آثار جاودانة علمی و ادبی و هنری خویش را در آن دو مملکت بیادگار گذاشتند.
با درنظر گرفتن خدمات عظیم ایرانیان مهاجر در شبهقاره، که درواقع پرچمدار میراث پرارزش ایران قدیم بودند درهر مرحلهای از بررسی و شناسائی مفاخر این کشور و مقامات علمی و ادبی و هنری دانشمندان و صنعتگران ایرانی، مطالعة تاریخ و ادبیات و فرهنگ و هنر هند و پاکستان امر ضروریست زیرا که درتمام اعصار و دیار شبهقاره بوی تاریخ ایران بهمشام میرسد و مهر نبوغ و اندیشههای تابناک ایرانی همهجا بچشم میخورد.
هند (تاج محل) برخلاف تمام کشورهائی که در آنها موزههای مزبور بنا شده است سرتاسر هند و پاکستان را میتوان بعنوان نمایشگاه بسیار وسیع و پهناوری از میراث علمی و ادبی و فرهنگی و هنری ایران معرفی نمود زیرا که درآن دو مملکت درهمه دیارها آثار گرانمایه دانش و هنر ایران وجود دارد و مظاهر فرهنگ و تمدن شایان اینکشور بچشم میخورد و بیت زیر عرفی: آثار پدید است صنا دید عجم را از نقش و نگار در و دیوار شکسته درهمه جای آن دو کشور صدق میکند."