خلاصه ماشینی:
منشآت السلاطین احمد فریدونبیگ منشی[6] در قرن دهم هجری (شانزدهم میلادی) تعداد زیادی از مکاتبات رسمی و فارسی پادشاهان عثمانی را، از عصر تیمور تا صفویه، دربر دارد.
در اینجا نیز فهرستی از بعضی سلاطین عثمانی که به فارسی شعر سرودهاند و یا ممدوح گویندگان معاصر خویش بودهاند و همچنین معرفی برخی از شاعران پارسیگوی و تعدادی از آثار فارسی نویسندگان این عصر را، برای توجه اهل دانش و سهولت کار محققان، میآورم.
1- شاهزاده سلیمان چلبی پسر سلطان بایزید اول (813/1410)، احمدبن ابراهیم داعی (معاصر سلطان محمد دوم)، قصیده، مأخذ خسروشاهی[12].
4- سلطان سلیم اول (926/1520) شیخ عبدالله بن محمود شبستری (بعد از 926/1520) مثنوی شمع و پروانه، مأخذ نوائی[15].
4- احمدبن ابراهیمبن محمد داعی (معاصر سلطان محمد دوم «فاتح»)، دیوان شعر فارسی عقودالجواهر (به سبک نصابالصبیان ابونصر فراهی)، مأخذ خسروشاهی[21].
7- قاضی لطفالله بن ابییوسف حلیمی (معاصر سلطان بایزید دوم)، شعر فارسی، مأخذ نفیسی[24].
9- شمسالدین بردعی ملازاده (حمدی) (معاصر سلطان سلیم اول)، قصیده مدحیه، مأخذ نوائی[26].
10-شمسالدین محمد لطیفی (معاصر سلطان سلیم اول)، قصیده مدحیه، مأخذ نوائی[27].
16-مولانا امینی سمرقندی (معاصر سلطان سلیم دوم)، قصیده مدحیه، مأخذ نوائی[33].
19-مولانا باقی چلبی (معاصر سلطان سلیمان دوم)، غزلیات فارسی، مأخذ خسروشاهی[36].
5- قاضیلطفاللهبن ابییوسف حلیمی (معاصر سلطان بایزید دوم)، بحرالغرائب (در لغت فارسی و عروض و بدیع)، مأخذ نفیسی[46].
7- سعید نفیسی، تاریخ نظم و نثر در ایران و در زبان فارسی، جلد اول، تهران 1344، ص80، ص9-198.
- 11 - رضا خسروشاهی، همانجا، ص5-84 و همچنین رجوع شود به: Najib Ullah, Ibid.
(و همچنین: شمسالدین سامی فراشری، همانجا، جلد چهارم، ص2894).