خلاصه ماشینی:
"زیرا بچه کوچکی که نمیفهمد و تشخیص نمیدهد که چه کاری بد و چه کاری خوبست چگونه ممکن است مورد تنبیه قرار گیرد؟ بچههای کوچک در حقیقت هر کاری را که میکنند جنبه آزمایش دارد،آنها میخواهند بفهمند که اگر دست به چیزی بزنند،چه میشود و بنابراین اگر ندانسته خرابی بار آورند نباید تنبیه شوند و در حقیقت این وظیفه بزرگترهاست که شرایط و محیط اطراف کودکان را طوری آماده کنند که آنها مجال خرابکاری و لطمه زدن را پیدا ننمایند،و بعلاوه بزرگترها باید بچهها را با خطرات آشنا کنند و بآنها بفهمانند که اگر دست خود را بطرف آتش ببرند میسوزند و یک مرتبه که بچه حس کرد دستش میسوزد دیگر هرگز بآتش نزدیک نمیشود وگرنه تنبیه و کتک زدن و داد زدن بسر او فایدهای نخواهد داشت.
جریمه موجب پیشرفت نمیشود بعضی از اولیا عادت کردهاند که کودکان را بطور ناخودآگاه بخاطر عملی که کرده است دو بار تنبیه میکنند و این تنبیه از هر جهت ناموجه است،مثلا مادر فرهاد باو میگوید که اگر در امتحان نهایی موفق شود و در درس حساب نمره خوب بگیرد یک دوچرخه برایش خریداری میکند ولی واقعا با آنکه فرهاد سعی خود را میکند در درس حساب نمره پنج میگیرد و در نتیجه در امتحان رد میشود و البته بدین ترتیب دوچرخه را که قرار بود بعنوان جایزه بگیرد از دست میدهد ولی مادر و پدرش باین جریمه که نخریدن دوچرخه باشد اکتفا نمیکنند و او را تنبیه هم میکنند که چرا نمره بد گرفته است و بدین ترتیب کودکشان را در حقیقت دو بار تنبیه کردهاند که از نظر روانی و تربیتی درست نیست."