خلاصه ماشینی:
"تصمیم گرفتند که شرایط را کمی آسانتر کنند در نتیجه به یکباره فضا باز شد و مطرح شد که کی گفته که ما اصلا باید ورزش انقلابی داشته باشیم اصلا ورزش آرمانی چی هست؟!اصلا ورزش برای ورزش است!کمکم این تز زنده شد و عناصری هم که پیش از انقلاب قلم به دست داشتند و سردمدار یک سری از مطبوعات در حد رستاخیز بودند،به تدریج دور گرفتند اما متوجه شدند که این انتظارات جدید از نشریانی که زیر نظر مؤسساتی وفادار به نظام هستند امکانپذیر نیست.
ذائقهای که شما اشاره کردید بعداز انقلاب که تغییر کرده بود دوباره بعد از جنگ به همان سمت گذشته حتی بدتر آن را کشاندند!برای همین است که شما الان میبینید فضای ورزشگاهها،فضای رقابتی بین باشگاهها و روزنامهها طوری شده که میخواهم به صراحت بگویم پیش از انقلاب هم اینگونه نبوده!فضای ورزشگاهها و مطبوعات ورزشی ما پیش از انقلاب همچنین نبود!دو تا نشریه داشتیم که در آنها بحثهای خوب و اساسی مطرح میشد حالا ممکن بود و دلیل شرایط آن موقع،دو تا عکس بانوان هم بیپروا منتشر شود ولی بحثهای قوی فنی مطرح میشد.
حتی تا سه چهار سال بعد از انقلاب،جو ورزشگاهها خیلی خوب بود اما کمکم چون آن کارهایی که باید صورت میگرفت نگرفت و تبوتاب انقلابی هم فروکش کرد میگفتند ورزش برای انقلاب یعنی چه؟همینکه ورزشکار خوبی باشید کافی است یعنی دوباره بردند به سمت قهرمانی و مثل غربیها شدند."