چکیده:
برای آگاهی یافتن از کاستیها و قوتهای هر نظام آموزشی، بخصوص دانشگاه، انجام
ارزشیابی امری اجتناب ناپذیر است. وظایف دانشگاه که شامل آموزش، پژوهش و ارائه
خدمات به جامعه است، باید ارزشیابی شوند. برای ارزشیابی تدریس، ابتدا باید با توجه
به دیدگاه صاحبنظران و پژوهشهای انجام شده، ملاکهای تدریس خوب و اثربخش را مشخص کرد
و سپس بر مبنای آن، ابزار مناسب را تهیه و تدوین نمود. در این راستا تحقیقات
فراوانی انجام گرفته و علاوه بر تهیه ابزار، روشهای متنوعی نیز برای ارزشیابی تدریس
از جمله ارزشیابی به وسیلة مدیران، همکاران و دانشجویان به کار گرفته میشود.
از آنجا که روش ارزیابی دانشجویی، معمولترین روش ارزشیابی در سراسر دنیا و کشور
ماست، در این مقاله به بررسی مزایا و انتقادهای وارد شده به آن پرداخته شده است. در
پایان، پس از نتیجه گیری، پیشنهادهایی نیز برای اجرای بهتر این نوع ارزشیابی ارائه
گردیده است.
خلاصه ماشینی:
"به همین منظور، مکی چی (1990، ص 194) اظهار داشته است که: «علی رغم شکهایی که اعضای هیأت علمی در مورد توانایی دانشجویان برای بررسی و ارزشیابی تدریس خوب دارند، تحقیقات نشان داده است که در مجموع، دانشجویان قضاوت کننده های خوبی در این مورد هستند».
5. نامناسب بودن ابزار و شیوههای اجرا و تجزیه وتحلیل: چون تهیه ابزار معتبر و قابل اعتماد بویژه پرسشنامههای بسته پاسخ برای ارزشیابی دانشجویان از تدریس کار دشواری است، ممکن است همة مراکز و دانشگاههایی که از این روش استفاده می کنند ابزار مناسب نداشته باشند.
او اظهار داشته است که اگر در استفاده از این روش (ارزشیابی دانشجویی )، احتیاطهای لازم از قبیل داشتن ابزار مناسب و گردآوری صحیح اطلاعات انجام شود و از نتایج آن برای بهبود کیفیت تدریس استفاده شود، نباید نگران بود.
برای پرهیز از قضاوتهای نادرست، اتحادیة اساتید دانشگاه نیوزیلند( New Zealand ) اعلام کرده است که: "هنگام تفسیر داده های ارزشیابی باید به نوع و هدف تدریس، سوابق و دانش قبلی دانشجویان، منابع در دسترس و داوطلبانه یا اجباری بودن درس توجه شود» (هال(hall)و فیتنر جرالد، 1995، ص 307)(Fitzgerald ).
علی رغم اینکه استفاده از روش ارزشیابی دانشجویی در دانشگاههای کشورسیرصعودی داشته، و پرکردن فرمهای ارزشیابی وقت زیادی از دانشجویان را می گیرد و منابع مادی وانسانی فراوانی نیز برای جمع آوری آنها صرف می شود، با این وجود به نظرمی رسد که از نتایج آن استفاده بهینه نمی شود."