چکیده:
بحث مجاز یا غیر مجاز بودن روشهای کنترل موالید و پیشگیری از حاملگی، همواره موافقان و
مخالفانی را در میان فقها و علما داشته است. اهمیت فتاوای شیعی زمانی دو چندان میگردد که به
این مقوله در سطح کلان، یعنی اتخاذ سیاستهای جمعیتی از سوی حکومتهای مسلمان
نگریسته شود. نوشتار حاضر، ضمن اشاره به مسئله افزایش چشمگیر رشد جمعیت در طی قرون
اخیر و نیز تاریخچه کنترل موالید و باروری در اسلام، نظرات فقهای شیعه درباره کمیت فرزندان و
بعد خانواده را در دو گروه موافقان و مخالفان مورد بررسی قرار میدهد و به تأثیر این آموزهها و
فتاوا در رشد و کنترل جمعیت میپردازد.
خلاصه ماشینی:
"(همان، ص 137-138) متن قطعنامه مزبور به قرار زیر است: «نظر به اینکه شریعت اسلام ترغیبکننده به فزونی نسل مسلمانان و انتشار آن است، و تحدید نسل و جلوگیری از آبستنی مخالف فطرت انسانی و شریعت اسلامی میباشد، و نظر به اینکه هدف جلوگیری از افزایش جمعیت مسلمانان نیرنگی برای کاهش دادن نیروی انسانی آنها و تقویت سلطه استعمارگران بر کشورهای اسلامی و بهرهبرداری بیشتر از ثروتهای آنان است و نیز نظر به اینکه جلوگیری از نسل نوعی عمل جاهلی و بدگمانی نسبت به خدای متعال است، مجلس مجمع فقهی اسلامی به اتفاق آراء مقرر میدارد که: تحدید نسل مطلقا جایز نیست و جلوگیری از آبستنی در صورتی که انگیزه آن ترس از کمبود باشد حرام است؛ چرا که خداوند متعال "هوالرزاق"،"ذوالقوة المتین" و روزی همه جنبندگان روی زمین را به عهده گرفته است: «وما من دآبة فی الأرض إلا علی الله رزقها ...
ایشان مقوله کنترل جمعیت و سیاستهای جمعیتی را از حوزه اختیارات ولی فقیه میداند و با استناد به آیه «وما کان لمؤمن ولا مؤمنة إذا قضی الله ورسوله أمرا أن یکون لهم الخیرة من أمرهم» (احزاب، 36) چنین میگوید: «بنابراین، هرگاه ولی امر تشخیص دهد که صلاح افراد در آن است که زاد و ولد تنظیم شود یا دست کم در هنگامهای از زمان فرزند کمتر داشتن بهتر است، و در این خصوص دستور صادر کند که هر یک از آنان باید تعداد خاصی فرزند داشته باشند، بر امت اسلامی است که از این فرمان پیروی کنند و از آن فراتر نروند."