چکیده:
با توجه به افزایش نرخ وقوع طلاق در شهر تهران به عنوان مرکز سیاسی و بزرگترین شهر
کشور، این نوشتار تحقیقی درصدد است با بررسی تعداد طلاق در مناطق بیست و دو گانه
شهر تهران و پراکندگی جغرافیایی این پدیده، ارتباط وقوع طلاق را با وضعیت سواد و
اشتغال فرد به عنوان متغیرهای فرهنگی و اقتصادی اثرگذار در دسترسی افراد به تسهیلات
و امکانات بسنجد و همچنین به اجمال ارتباط پدیده فقر را با این معضل اجتماعی بررسی
نماید.
خلاصه ماشینی:
"معمولا در حوزه علوم اجتماعی تعداد موارد ازدواج و طلاق و علل و نتایج آن بررسی میگردد، لیکن در مباحث جغرافیایی، «مکان وقوع آسیبهای شهری و زمینه های آن » مورد تأکید قرار میگیرد، لذا هدف این پژوهش، بررسی پراکندگی جغرافیایی زنان مطلقه در مناطق بیستودو گانه شهر تهران است.
با عنایت به اینکه امکان شناسایی گروههای فقر در کشور ایران، به راحتی میسر نیست و از سوی دیگر سواد و اشتغال دو معیار مهم دستیابی به امکانات و تسهیلات زندگی به شمار میروند و عدم دسترسی به آنها به نوعی با فقر ارتباط مییابد؛ از این رو با استفاده از دو معیار نامبرده سعی میگردد فقر و چگونگی تأثیرگذاری آن بر پراکنش طلاق و وضعیت مناطق از نظر تراکم وجود افراد مطلقه در سطح شهر تهران مورد بررسی قرار گیرد تا نهادهای اجتماعی و سازمانهای خیریه بتوانند با دقت و برنامهریزی مناسب گروههای هدف را یاری نموده و در جهت کاهش آسیبهای اجتماعی طلاق گامهای مؤثری بردارند و از طریق درک ویژگیهای اقتصادی و اجتماعی مناطق، از نظر پراکندگی طلاق در جهت کاهش میزان طلاق و پیامدهای آن اثرگذار باشند.
(مرکز آمار ایران، استخراج از جدول جمعیت ده ساله و بیشتر بر حسب گروههای سنی و جنسی و وضع زناشویی در شهر تهران، 1375: منتشر نشده) بررسیهای آماری راجع به سطح سواد زنان مطلقه شهر تهران در سال 1375 نشان میدهد که 1276966 نفر از زنان باسواد، دارای همسر و 23364 نفر از زنان باسواد، مطلقه بودند."