چکیده:
اسلام برای پیروان ادیان دیگر احترام زیادی قایل است. با این وجود، عواطف اجتماعی و
ارتباط صمیمانه را بر محور ایمان، تقوا و بر اساس دین الهی محدود می کند و در آیات
بسیاری، مسلمانان را از برقراری چنین ارتباطی نزدیک منع می کند و آن ها را از اینکه
در روابط خود، دوستی و سرپرستی غیرمسلمانان را بپذیرند، سخت بر حذر می دارد.
با توجه به اینکه اقدامات پیشگیرانه و احتیاطی، منطقی ترین روش برای جلوگیری از
نفوذ انحرافات فکری، عقیدتی و اخلاقی بیگانه است، اعمال محدودیت از سوی اسلام نسبت
به مسئله ازدواج مسلمان با اهل کتاب بر همین اساس قابل تفسیر است.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اینکه اقدامات پیشگیرانه و احتیاطی، منطقی ترین روش برای جلوگیری از نفوذ انحرافات فکری، عقیدتی و اخلاقی بیگانه است، اعمال محدودیت از سوی اسلام نسبت به مسئله ازدواج مسلمان با اهل کتاب بر همین اساس قابل تفسیر است.
اما آیین اسلام از همان آغاز به عنوان یک آیین جهانی مطرح شده و پیامبر آن به عنوان پیامبر رحمت برای جهانیان مبعوث گردیده و([3]) کوشیده است گرایش های ملیت پرستی را در میان امت اسلامی ریشه کن سازد و در عمل نیز پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله)مسلمانان را از هر قوم و ملتی که باشند، با یکدیگر برابر قرار داده و با افتخارات نژادی به شدت مبارزه نموده است.
اجتماعی را بر محور ایمان، تقوا و بر اساس دین الهی محدود می کند و اجازه تجاوز از این حدود را نمی دهد و با عواطف و دوستی هایی که از چهار چوب ملاک تعیین شده تجاوز کنند، برخوردی شدید نموده و در آیات بسیاری، مسلمانان را از برقراری چنین ارتباطی نزدیک و صمیمانه منع می کند و مسلمانان را از اینکه در روابط خود، دوستی و سرپرستی غیر مسلمانان را بپذیرند، سخت بر حذر می دارد، البته نه به دلیل آنکه دوست داشتن انسان های دیگر را امری زشت و مذموم بداند و در هر حال و به طور مطلق طرفدار بغض مسلمان نسبت به غیر مسلمان باشد، بلکه به این دلیل که اولا، ایشان به دلیل اختلاف عقیده و دین، قابل اعتماد و اطمینان نیستند; چرا که وقتی ارتباط و پیوندشان را با خدا و رسول او گسسته اند، با مؤمنان نیز پیوندشان ظاهری و صوری بوده، مطمئنا در باطن، طور دیگری درباره آنان فکر می کنند.