چکیده:
با وجود آنکه برقراری ارتباطات سیاسی-اقتصادی جمهوری اسلامی ایران با دیگر ملل جهان از جمله کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز و گسترش این ارتباطات برای کمک به حفظ صلح و امنیت منطقهای،توسعهء پایدار اقتصادی،بهبود روابط میان ملتها و...مورد تأیید همگان میباشد.لیکن دربارهء نوع گسترش مناسبات خارجی جمهوری اسلامی با دیگر ملل جهان به ویژه آسیای مرکزی و قفقاز،دیدگاههای متفاوتی وجود دارد. در این گزارش تلاش داریم دیدگاههای مختلف را بیان کنیم.
خلاصه ماشینی:
"آقازاده گفت:در کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز، جمهوری اسلامی ایران علاوه بر همسایه بودن با آنها و شریک بودن در منابع دریای خزر،دارای وجوه مشترک مذهبی، فرهنگی و تاریخی است.
با توجه به بسته بودن دریای خزر و وجود میادین نفت و گاز مشترک در این دریا،ضرورت دارد که کشورهای ساحلی آن هرچه سریعتر مسایل را میان خود حل کنند وبه یک رابطۀ همکاری مناسبی دست یابند.
وی گفت:در مورد حمل و نقل ریلی،اتصال راهآهن جمهوری اسلامی ایران به کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز از طریق جلفا و نیز از طریق راهآهن مشهد-سرخس،سرخس- تجن میسر میباشد.
وی گفت:در بخش حمل و نقل هوایی نیز در حال حاضر پروازهایی بین تهران و پایتختهای کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز وجود دارد.
وی افزود:این نکته وظیفۀ سنگینی بر دوش دولتمردان در کشورهای در حال توسعه از جمله آسیای مرکزی و قفقاز میگذارد،تا برنامهای دقیق برای آیندۀ اقتصادی خود در نظر بگیرند،زیرا بدون داشتن برنامۀ دقیق و راهبرد مشخص برای اقتصاد کشور،نمیتوان از جایگاه مناسبی در نظام بین المللی و مناسبات اقتصاد جهانی برخوردار شد.
در نگاهی گذرا به جغرافیای سیاسی و اقتصادی کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز مشاهده میشود که از لحاظ جغرافیایی آنها در محل تقاطع قارۀ اروپا در غرب و آسیا در شرق واقع شده و از شمال به روسیه و از جنوب به جهان اسلام محدود میشوند و این امر منطقه را از موقعیت راهبردی عمدهای برخوردار میسازد."