خلاصه ماشینی:
"خاطرهء من از استاد بهروز چند سال پیش بهر آگاهی از احوال «عفیفی»مدرسی فلسفه در دانشگاه قواد که کتابی را از او ترجمه کرده بودم به محضر بهروز رفتم ازآنرو که میدانستم که«بهروز»مدتی با نیکلسون کار میکرده است و عفیفی نیز شاگرد بلکه معاون وی بوده است و از این رهگذر آن مرد را که سالها به اسم میشناختمش از نزدیک بدیدم.
بهروز پس از گفتگوئی از وضع مزاج خویش و اینکه جز بهر نمودن خویش به طبیب از خانه بر نمیآید و او تجویز میکند که گاهی افیونی بکار گیرد ولی وی به عذر اینکه ما عمری به نبرد با اعتیاد گذاشتهایم و روا نیست که اینک خود آلوده گردیم نمیپذیرد با گونهای گشادهروئی که آرامش از آن میبارید گفت سالها پیش به اروپا طبیبی مرا گفته است که تو با این تندرستی که ترا است نود و پنج سال خواهی زیست آن هم به سلامت..."