چکیده:
مدیران دوراندیش دائما در جستجوی ابزارهایی هستند که بهرهوری سازمان خود را ارتقا بخشند،اما تغییرات شرایط محیطی ایجاب میکند که برای هرشرایط،ابزار مناسب آن انتخاب گردد.در عصر جهانیسازی،فشارهای رقابتی به حدی تشدید شده است که حرکت در مسیر بهرهوری و هدف اصلی حاکمیت شرکتی(یعنی ارتقای ارزش صاحبان سهام)،برای شرکتها به تنهایی مقدور نیست.ازاینرو مدیران ناگریزند به همکاری با شرکتهای دیگر و حتی رقبای خود اقدام کنند از این طریق با اطمینان بیشتری قدم بردارند.شراکتهای راهبردی در قالب همکاری بین شرکتی،عصای دست حرکت اثربخش سازمانها در فضای رقابتی کنونی به شمار میآید.شواهد نشان میدهد که عوامل نرم1مانند سرمایه در مومفقیت شراکتهای راهبردی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند،بطوریکه بدون اعتماد بین شرکا،شراکت راهبردی به کلی از هم میپاشد و یا در بهترین شرایط،حداقل عملکرد را ایجاد میکند.در این مقاله ابتدا به مفاهیم سرمایه اجتماعی و شراکتهای راهبردی و منشأ شکلگیری شراکتها پرداخته میشود.سپس مدل چرخه اعتماد،تعهد و عملکرد در شراکتهای راهبردی ارایه و مورد بررسی قرار میگیرد.این مقاله با ارایه نتیجهگیری و پیشنهاد برای تحقیقات بعدی خاتمه مییابد.
خلاصه ماشینی:
"مقاله ابتدا به مفاهیم سرمایه اجتماعی و شراکتهای راهبردی و منشأ شکلگیری شراکتها
توسعه شراکتهای راهبردی گویای این است که مدیران
نرم مانند اعتماد و تعهد که توأما میتواند به سرمایه اجتماعی تعبیر شود.
شراکتهای راهبردی انکارناپذیر است بطوریکه عملکرد یک شراکت بدون سرمایه
سرمایه اجتماعی عبارت است از پیوندهای بین افراد یک شبکه یا گروه که
سرمایه اجتماعی مورد تأکید است و مدل پیشنهادی،بر این مفهوم از سرمایه اجتماعی
اجتماعی و تأثیر آن بر عملکرد شراکت راهبردی مورد بررسی قرار میگیرد.
که در این حالت ممکن است با دیدگاه مبتنی بر منابع(سرمایه دانشی)ترکیب شود
موفقیت شراکتهای راهبردی از طریق سرمایه اجتماعی(تعهد+اعتماد)
شریک تا چه اندازه مورد اعتماد است که به شراکت آسیب نرساند؟شریک تا چه
توسعه اعتماد و تعهد در شراکتهای راهبردی مستلزم یکسری روابط متقابل بین
برای درک توسعه اعتماد و تعهد بهتر است که دیدگاه جداگانهای در مقایسه با
درهرحال شرکا باید توجه داشته باشند که اهداف راهبردی شراکت ممکن است طی زمان تغییر یابند.
با توضیحات اخیر افزایش سرمایه اجتماعی(تعهد+اعتماد)،در چرخه مزبور،
مدیران شراکت است( Das and Teng,2000 )چقدر اعتماد و تعهد؟ماکزیمم کردن سرمایهگذاری در سرمایه روابطی؟
بهتر است سطحی از اعتماد و تعهد که مناسب برای اهداف راهبردی شراکت است،
از اعتماد و تعهد را برگزینند که ریسک و بازدهی آن برای شراکت مناسب باشد.
میتوان استارت چرخه اعتماد و تعهد را زد تا ماشین سرمایه اجتماعی بین شرکا به
دانش ضمنی در میان شرکا افزایش یافته و موجب ارتقای سرمایه انسانی میشود که
دیگر نتیجه حایز اهمیت این است که شراکتهای راهبردی باید با ترکیب دیدگاههای"