خلاصه ماشینی:
"کسانی که با پیغمبر(ص)معاشر بودند از گفتار و کردارش راستی را میدیدند و یقین داشتند که بهر چه میگوید راست و درست است(اعرابی چون پیغمبر(ص)را بدید اسلام آورد و گفت بخدا سوگند این چهره چهره آدم دروغگو نیست)همه دشمنان محمد(ص)گواهی داده و میدهند که فیروزی که بهره وی شده است هیچ کس را چه پیش از او و چه بعد از وی بهره نگشته است از نادانی و بیخردی است اگر کسی گمان برد که محمد(ص)بر باطل بوده و با این وضع خدا او را پیروز ساخته و یاری کرده است چه این کار برخلاف عدل و حکمت و سنت جاریه الهی است-آیا ممکن است که دروغگوئی بتواند در همه دوره زندگانی این حال را بر همه مردم دور و نزدیک،بیگانه و خویش،پوشیده دارد هرگز،چه عاقبت دروغ نمایان و دروغگو رسوا میشود بویژه اگر گوینده را دشمنانی در کمین باشند که بخواهند کوچکترین لغزش وی را بدست آورده و مشهور سازند."