دین یا طریق درمان پریشانی جهانیان مقاله

"حال به بینیم وحدت افکار و اشتراک مساعی در قلع و قمع راهزنان طرق مقاصد بشری بچه طریق بدست میآید و پراکندگی پندار و اندیشه‌ها با چه ابزار و اسبابی زایل‌ شد نیست؟ از روی شواهد تاریخی و قواعد اصولی،سنگی که‌ در برابر عوامل جدائی و آشفتگیها و تفرقه و اختلاف توده‌ای‌ پدیدار میگردد و کانون جمعیت و محیط پرورش و ترقی‌ اممی را دستخوش هجوم و یورش پریشانیها دچار نمیسازد توجه آن مردم و آن جمع بیک مسلک و مرام و مبدء و برنامه ایست که یا بوسیله پیامبران تبلیغ گردیده باشد و یا از تراوشات دماغی فیلسوفی اشاعه یابد(در اینکه زعماء ملل قوانینی که برای ترمیم خرابیها و دفع مفاسد مملکت‌ وضع مینمایند دارای معایب و نواقصی است و با مقتضیات‌ اعصار و ازمنه سازگار نمیباشد و بعد از مدتی مضارش دامنگیر افراد و پیروان میگردد تردیدی نیست و با تجارب و دلایل‌ و آثار قدیم،بشر باید عقلش را بدست وحی سپارد و با پرگرام الهی خو گیرد و زیست نماید چون و چرائی ندارد، اینک بحث نمیکنیم)و در اینمرحله نسب و رنگ و زبان‌ و میهن با داشتن توحید فکر تأثیری ندارد و وقتیکه یک مشرب‌ یا دیانت مقاصد جامعه ایرا از جنبه اجتماعی و سیاسی و دینی و برابری و قضائی و عدالت تأمین نمود و وحدت تامی را بوجود آورد توافق افکار پدید میآید."