نهج البلاغه: علی لسان الحق (44) متفرقه

"چه شده‌ شما را ادوای شما چیست اعلاج و طبیب شما کدام است(با طبیعت و سرشت شما چیست)این قوم مردمانی امثال شما هستند!آیا این حد گفتار بی‌علم؟آیا این اندازه عفت بدون تقوی(یا غفلتی که منشاء آن‌ بی‌تقوائیست)؟آیا اینقدر طمع خام بی‌استحقاق؟ تفسیر سوره یوسف (34) بقلم آقای محمد باقر کمرة حال خواب معنوی که عبارت از غفلت باشد از آنها صادر شده و چون از معصیت فارغ شدند مانند این است که از خواب بیدار شدند و علامت‌ وجود ایمان در معصیتکار این است که بعد از خروج از معصیت و بیداری فورا پشیمان گردد و آثار ندامت و توبه در او ظاهر شود چنانچه‌ اگر شخص خواب از روی بیشعوری بغلطد و ظرف بلور یا چینی خود را بشکند وقتی بیدار شد و فهمید نادم و پشیمان است اما گنهکاریکه بعد از گناه هم حالت پشیمانی و ندامت در او نباشد بلکه حال رغبت و توجه بتکرار معصیت در او حکمفرما باشد این از ایمان یکدمی او بهره است و باید در زمره کفار محسوب شود و جائوا اباهم عشاء یبکون قالوا یا ابانا انا ذهبنا نستبق و ترکنا یوسف عند متاعنا فاکله الذئب فما انت بمؤمن لنا ولو کنا صادقین و جائوا علی قمیصه بدم کذب قال بل سونت‌ لکم انفسکم امرا فصیر جمیل و الله المستعان علی‌ ما تصفون."