اقتباس در درس تفسیر قرآن: انجمن اسلامی دانشجویان در شبهای جمعه (31) سخنرانی

"این آیه برخلاف نظر محدود یهود که نجات را فقط برای وابستگان باین آئین تصور میکردند و این عقیده از آنها در میان بیشتر ملل دیگر سرایت کرده،یک قانون عمومی‌ اساسی و قاعده کلی امیدبخش را بیان می‌نماید،که آن ایمان و عمل‌ شایسته است،ایمان بخدا و روز جزاء و عمل شایسته و متناسب‌ برای خیر خود و عموم. در پرتو ایمان بخدا که لازمه‌اش؟؟اراده شخصی‌ در برابر اراده حکیمانه و ازلی او و ایمان بمراقبت و دیده‌بانی‌ نسبت باعمال است و ایمان بجزای اعمال و بقاء آن،اعمال و کوشش‌ها روی نقشه و هندسه بقاء میآید و از صورت شخصی‌ و محدودیت که اثر عمل بی‌نقشه ایمان است بصورت کلی و ابدی درمیآید،پس نور ایمان اعمال را از خفاء و تاریکی‌ خارج می‌نماید و روشن و ثابت و کلی میگرداند،باینجهت عمل‌ را هم محدود بعمل معین و مخصوص ننمموده بلکه بعنوان عمل‌ شایسته بیان کرده."