خلاصه ماشینی:
"اگر بپذیریم که علم مقدمه عمل است و نوز ذکر،تیرگیهای غفلت را میزداید و دلها و اندیشهها را روشنی میبخشد لازمست برای از بین بردن همه نارساییهایی که گفتیم،چند روزی از سال را به بزرگداشت مقام معلم اختصاص دهیم و ارزشهای فراموششده این شغل شریف را یادآور مردم،مسوولان و معلمان باشیم.
بعضی مدیران و مسوولان در مورد تقسیم نیرو و انتقال،روشهای غلطی دارند،برخی اعمال نظر و غرضورزی میکنند،نهتنها خصوصیات فرهنگی و جغرافیایی را مراعات نمیکنند،بلکه تفاوتهای طبیعی زن و مرد را هم نادیده میگیرند:معلم زن را،تنها با ملاک کم بودن امتیاز،به روستایی دورافتاده، با جادههایی صعب العبور میفرستند و معلم مرد را به شهر و یا روستایی نزدیک!به درد دل معلمان-که اگر وارثان انبیاء الهی نباشند-دست کم همکاران و دوستان دیروزشان هستند،گوش نمیدهند که هیچ، آنها را"به حضور"هم نمیپذیرند یا از"موضع بالا"برخورد میکنند!خدا نکند مدیر وابسته به جناح خاصی باشد،آن وقت است که گرایشهای سیاسی خود را دخالت میدهد، خط و نشان میکشد و بدون در نظر گرفتن تجربه و تعهد به عزل و نصب میپردازد."