چکیده:
مهمترین ویژگی قیامت در متون دینی ما «یوم الجزاء» بودن آن است. آنچه که از قیامت در اذهان ما پیش
از هر چیز متبادر میشود نیز همین ویژگی است. در ارتباط با این ویژگی اصلی قیامت شبهاتی مطرح شده است
که برخی از آنها در مورد اصل نظام مجازات اخروی و برخی از آنها در مورد نوع مجازات و یا آموزههای دیگر
دینی در این رابطه است. در این مقاله به مهمترین اشکالات وارده در این زمینهها با رعایت اختصار پاسخ
داده شده است.
خلاصه ماشینی:
"آیا میتوان جرم کسی که در یک دقیقه با بمبی هزاران نفر را قتل عام میکند نسبت به جرم کسی که در چندین فقره دزدی که ماهها طول کشیده و چند کالای نه چندان مهم را از افراد مختلف به سرقت برده کمتر و یا حتی برابر دانست؟ آیا در این گونه موارد در مقام مجازات به تعداد و کمیت گناه و جرم نگاه میکنند؟ در مجازات اخروی یقینا تناسب میان جرم و جریمه منظور میشود اما این که چه جرمی از اهمیت بیشتری برخوردار است و چه جریمهای متناسب با جرمی که شخص مرتکب شده است میباشد از حد درک و معرفت ما خارج است و خداوند بر اساس علم و احاطه کامل خود عمل خواهد کرد.
» (1) شبهه چهارم با توجه به وعدههایی که در قرآن کریم جهت مغفرت گناهکاران داده شده است چگونه میتوان به عقوبت اخروی یقین کرد و از ترس آن از انجام گناه دست کشید؟ پاسخ: اولا: هر چند آیاتی که بر مغفرت و رحمت الهی در جهان آخرت دلالت دارد فراوان است و یقینا بسیاری از گناهکاران مشمول مغفرت پروردگار و شفاعت شفیعان واقع میشوند اما از طرف دیگر آیاتی که بر عذاب و عقوبت اخروی دلالت دارد کمتر از آنها نیست.
منظور از اشکال یاد شده این است که اگر به خاطر اعمال بدی که بعدا انجام میشود اعمال نیک قبلی انسان باطل و پوچ گردد چگونه عدل الهی قابل توجیه است؟ در پاسخ این اشکال باید گفت هر عمل بدی که انسان انجام میدهد باعث حبط حسنات پیشین نمیشود بلکه تنها برخی از اعمال بد مانند کفر، شرک، تکذیب آیات الهی، ارتداد، قتل انبیا و اولیای الهی، وابستگی به دنیا و تعلق خاطر به زخارف دنیا و نفاق در ایمان باعث حبط میگردند و این امر با مراجعه به آیات و روایات باب روشن میشود."