خلاصه ماشینی:
"راههای دیگری که مدیران میتوانند به مدد آن لحن و حالتی خوشبینانه را (به تصویر صفحه مراجعه شود) در مدارس خود تشویق کنند،این است که به دانشآموزان و آموزگاران اعتماد کنند؛مشوق اندیشههای نو باشند؛از مخالفت با هرگونه برنامه یا راهکار دخالتگرانه در امر یادگیری حمایت کنند؛ضمن خوشآمدگویی به مشارکت تمام والدین،در تصمیمگیریهای مدرسه از یکسو و تسلیم به درخواستهای غیر عقلانی گروههای والدین(آنهم با برنامههای سیاسی یا اجتماعی)از سوی دیگر،بهترین مسیر را انتخاب کنند.
چگونگی خوشآمدگویی به دانشآموزان وقتی که آنها آنچه را ما میخواهیم انجام نمیدهند بسیار مهمتر و دشوارتر از وقتی است که نتوانیم به همه شاگردانمان این پیام را تفهیم کنیم که به همهء آنها اهمیت میدهیم و برای همه آنها ارزشی برابر قایل هستیم.
این ابزارها فقط برای آن به کار گرفته میشود که بر رفتار تسلط یابند؛اما از آنجا که چنین معیار حداقلی را وضع میکنند و از آنجا که با چنین سرعتی خشنود و بینیاز میشوند،ممکن است در عمل حتی وقایع خشونتآمیز را تشدید کنند.
چه میشود اگر به جای دیوار، پل بنا کنیم و از همه بخواهیم که در درخواست ما برای زندگی با یکدیگر، به ما بپیوندند؟ میتوانیم سخنان«یانوش کورژاک»8 را بازگو کنیم که وقتی دانشآموزانش را از گتوی ورشو به اردوگاه مرگ آشوتیش لی فرستادند،جان خود را فدای راحتی و آسایش آنها کرد:«بچهها را نباید به دلیل امکانات بالقوهء آتی آنها ارزشیابی کرد؛بلکه باید به آنها به چشم انسانهایی،در این جا و اکنون، نگریست."