خلاصه ماشینی:
لذا باید نتیجه گرفت که علیا حضرت صدیقه طاهره وقتی که اسلام را بواسطه تغییر مسیر خلافت الهی در خطر زوال دید به بهانه مطالبه فدک که مختصر ارزشی مادی در نزد او نداشت بمسجد آمده و ضمن مطالبه احقاق حق خود،بطلان نصب خلیفه و عدم صلاحیت غیر اهل بیت طهارت را محرز نمود و این کار از غیر علیا حضرتش حتی از خود حضرت امیر المؤمنین در آنروز با آن اوضاع و احوال ساخته نبود و فقط باحترام حضرت پیغمبر اسلام یگانه دخترش میتوانست که هرچه در دل دارد ضمن آن خطبه فصیح و بلیغ بفرماید و مردم از خلیفه و غیرخلیفه ناچار بسکوت باشند زیرا اگر بقوه قهریه از عمل آنحضرت جلوگیری میکردند قطعا منجر بانقلاب عمومی شده و آرزوی خلافت ظاهری در قلوب تبانی کنندگان برای اشغال آنمقام بگور میرفت چنانکه با کشیدن حضرت امیر المؤمنین بمسجد برای بیعت ابو بکر همینکه آنحضرت از ضربه خالد بن ولید سیف الله اهل جماعت و سنت و یا قنفذ غلام عمر و یا فشار در بهوش آمد فورا بمسجد دویده و دست شوهر خود را گرفت و بطرف خانه برد و احدی نتوانست با قدرت الهیه که در دختر پیغمبرش ظاهر شده بود مقاومت نماید و بعد تا زمان حیات آن ناموس نبوت و امامت کسی بخیال بیعت گرفتن از حضرت علی بن ابیطالب بر نیامد و بیعت اجباری بعد از وفات آنحضرت بعمل آمده است پس اگر زنی چنین سطوت و شوکتی داشت و اسلام را در خطر دید و دیگری برای اتمام حجت وجود نداشت بر آن زن واجب است که برای حفظ اسلام مجاهدت نماید و عمل او قطعا مستند زن دیگر برای نمایندگی مطبوعات و سخنرانی در لندن و پاریس و واشنگتن نخواهد شد.