اسلام یا قانون خوشبختی بشر: توحید مبدء فضائل است (18) مقاله

"عقیده مظهریت برای عصر ظالمان‌ و قرون جهالت مناسب بود که انسان در خمول فکری بود و غیر از محسوسات خود چیزی را تصور نمیکرده است و اگر هم خدای می‌خواست قبول کند بخدای بشری قائل میشده است‌ غافل از اینکه تشبیه خدا به بشر نسبت دادن عجز و تنزیل دادن‌ خدا از رتبه الوهیت است والا چه فرق مابین خالق و مخلوق‌ باقی میماند(کامیل فلاماریون در مقدمه کتاب«دیو دان لاناتور» بکشیشها و اناجیل مجعوله استهزا کرده میگوید انجیل گفته است‌ مابین چشم راست و چشم چپ پدر مهربان«یعنی خدا»سی هزار فرسنک است جاعلین انجیل وقتی بخدا قائل شدند او را از پستی تجسم و عجز تحدید منزه نساختند و خیال کردند بزرگی‌ باین است که بین دو چشم او سی هزار فرسنک فاصله باشد غافل از اینکه اگر ملیاردها فرسنک هم باشد کوچکتر است‌ از ساحت مخصری از این فضائی که نهایتش معلوم نشده است."