خلاصه ماشینی:
احمد گلچین معانی میرنجات اصفهانی «2» مثنوی سیرالسالکین بدین بیت آغاز میشود: بنام آنکه معشوق جهانست چو آن حسن پیدا و نهانست و بدین ابیات پایان میپذیرد: پس از تحریر این نیکو رساله که رنگینتر بود از برگ لاله سزد چون راه عشق نیک فرجام مسیرالسالکینش گر شود نام ظهور فیض فصل نوبهارست که کلکم زین بیان معنی نگارست بود هشتاد و پنج از الف ثانی که این ابیات را دل گشت بانی برین گلبن که دل افسانه سنجست هزارش بر سر هشتاد و پنجست و اینک منتخباتی از مسیرالسالکین ...
اگر گاهی دو سطری مینوشتم نظر بودی بخط چون بهشتم1 باین سامان دو سالی در صفاهان چو وضع خویشتن بودم پریشان که شوق سیر هر شهر و دیارم چو«دمی»برد از کف دل اختیارم و پس از بیان فواید سفر: سفر روشنگر مرآت جانست ز مهر و ماه این مطلب عیانست دل از سیر و سفر گردد بانصاف که این آب از روانی میشود صاف...