خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) عبد العظیم کریمی کارکرد نظام آموزش و پرورش در تربیت اجتماعی کودکان و ارتباط آن با توسعهء فرهنگی اجتماعی قسمت دوم مقدمه: در شمارهء پیش خواندید که:«یکی از کارکردهای عمومی آموزشی و پرورش،اجتماعی کردن کودکان و نوجوانان است و مفاهیم عمدهء تربیت اجتماعی آن از جمله خودکفایتی،ابراز وجود،استقلال، خود پنداری،خود رهبری،رقابت،همکاری،نوعدوستی، هویتجویی،تشخص طلبی و دهها مؤلفهء تربیتی دیگر که به نوعی شخصیت اجتماعی دانشآموزان را شکل میدهد و در همین دوران آموزشگاهی تحقق میپذیرد.
ولی زمانی که در جامعهای آرمانهای بزرگ به برآوردن حوایج روزمره تبدیل میشود،نوعی انحطاط و سیر قهقرایی در جامعه آشکار میشود و (به تصویر صفحه مراجعه شود) شاید برای جلوگیری از همین انحطاط اجتماعی است که در جوامع مذهبی،همیشه رسیدن به کمال به صورت نیروی محرک و انگیزهء فطری اعمال و رفتار انسانها به سوی هدفی متعالی مورد اعتناست.
بعلاوه،توسعه حتی در امور اقتصادی باید دارای بنیانهای فرهنگی پویا و خلاق باشد و این امر جز از طریق آموزش و پرورش عمومی و همگانی،که اساس سازگاریهای اجتماعی را متحول و در شخصیت نسلهای آینده تقویت میکند،تحقق نمیگردد زیرا آموزش و پرورش درک درستی از زمان،آداب،قواعد کار و زندگی،نحوهء بهرهمندی از امکانات اجتماعی،رعایت حقوق فردی و اجتماعی و...
از آنجا که حاملان توسعه،انسانهایی هستند که باید رفتارهای مناسب با توسعه یافتگی را دارا باشند،میتوان این رفتارها را در قالب تربیت اجتماعی،که در واقع محصول نهایی فرآیند آموزش و پرورش است،به شکل زیر دستهبندی کرد: 1-ایمان و اعتقاد به خداوند یکتا و هستی بخش عالم هستی که آفریننده،توسعهدهنده و نظم دهندهء تمام طبایع وجود است."