رسم وفا - مجله کیهان اندیشه ادب و هنر

"به یاد امام رسم وفا ای که«ره عشق»نمودی به ما در ره معشوق شدی خود فدا باورمان نیست جدایی ترا ترک محبان و حبیبان چرا؟ رسم محبت که تو آموختی‌ جان محبان ز چه رو سوختی؟ تخم محبت که تو خود کاشتی‌ «رسم وفا»را ز چه برداشتی؟ نی غلطم،من شده‌ام بی‌وفا ور نه چرا یار ز من شد چدا؟ نفس من از رسم وفا دور ماند ورنه چرا در شب دیجور ماند؟ بحر،تو بودی و وفا قطره‌ای‌ شمس تو بودی و وفا ذره‌ایـ خود مگر از عشق وفا رفتنی است؟ یا مگر از بحر،سخا رفتنی است؟ بحر که اونم ندهد بحر نیست‌ زهر که او غم ندهد زهر نیست زهر فراق تو که در کام شد باده سم بود که در جام شد زهر،تو خوردی و بیازردمان‌ وای زدوری و فراق!الامان! گرچه غمت جان حبیبان بخست‌ راز نهفتن ز رقیبان به است راه تو و روح تو برجاست چون‌ روح خدا چون شود از تن برون؟!"